چکیده:
«خسف بیداء» که تعدد روایات و تنوع منابع دربارة آن نشاندهندة اهمیت و اهتمام نویسندگان متقدم به آن است، از نشانههای حتمی ظهور امام مهدی( به شمار میرود که هم جوامع معتبر شیعی، احادیث مربوط به آن را گزارش کردهاند و هم منابع معتبر اهل سنت بدان پرداختهاند و دامنة آن به بحثهای فقهی نیز کشیده شده است. مقصود از «خسف بیداء» این است که چون لشکر سفیانی که به قصد کشتن امام مهدی( از مدینه به سمت مکه راه افتاد، در میانة راه و در سرزمین بیداء به شکلی معجزهآسا در زمین فرو میرود. تحقق اعجازآمیز این رخداد نشان میدهد ارادة الهی بر این تعلق گرفته است که حتی با مداخلة عوامل فوق طبیعی، از آخرین ذخیرة خود محافظت نماید
Khasf –e- Byda" which the multiplicity and variety of resources about it is a sign of its importance and attemts of the early writers، is certain signs of emergence of Imam Mehdi that Shiite authentic communities have reported its related Hadith and also reliable Sunni sources have also discussed about it. Its amplitude is drawn to the jurisprudential debates. The meaning of "Khsf Byda" lies in the fact that Sufiani troops moved with intention of the killing of Imam Mahdi from Mecca to Medina but in the middle of the road they went down into the earth in the land of Byda miraculously. The miraculous realisation of this event shows that the will of God supersedes to save Mahdi as the last messiah even with the intervention of supernatural forces.
خلاصه ماشینی:
"(أفأمن الذین مکروا السیئات أن یخسف الله بهم الأرض أو یأتیهم العذاب من حیث لا یشعرون ((نحل: 45) از امام صادق( دربارۀ این آیه چنین روایت شده است: فإذا خرج رجل منهم معه ثلاثمائة رجل و معه رایة رسول الله( عامدا إلی المدینة حتی یمر بالبیداء فیقول هذا مکان القوم الذین خسف بهم و هی الآیة التی قال الله: (أ فأمن الذین مکروا السیئات أن یخسف الله بهم الأرض أو یأتیهم العذاب من حیث لا یشعرون * أو یأخذهم فی تقلبهم فما هم بمعجزین(؛ (عیاشی، بیتا: ج1، 65) پس چون یکی از فرزندان حسین خروج کرد که همراهش سیصد و اندی مرد بودند و با او پرچم پیامبر خدا بود و قصد مدینه را داشت تا اینکه به بیداء میرسد و میگوید: اینجا مکان گروهی است که در زمین فرو میروند و این همان سخن خداوند است که میفرماید: «آیا کسانی که تدبیرهای بد میاندیشند، ایمن شدند از اینکه خدا آنان را در زمین فرو ببرد، یا از جایی که حدس نمیزنند عذاب برایشان بیاید؟ آیا در حال رفت و آمدشان [گریبان] آنان را بگیرد، و کاری از دستشان برنیاید؟» 2.
پس میشود پدیدهای علامت پدیدة دیگر باشد در عین حال میان آنها دهها قرن فاصله باشد: (فهل ینظرون إلا الساعة أن تأتیهم بغتة فقد جاء أشراطها فأنی لهم إذا جاءتهم ذکراهم( (محمد: 18) و باز از آن حضرت چنین روایت شده است: خمس علامات قبل قیام القائم: الصیحة و السفیانی و الخسف و قتل النفس الزکیة و الیمانی؛ (کلینی، 1363: ج8، 310) پیش از قیام قائم پنج نشانه است: ندا و سفیانی و خسف و کشته شدن نفس زکیه و یمانی."