خلاصه ماشینی:
"بررسی مجدد این سیاستها بر مبنای نوشتههای موجود در غرب و در روسیه گذشته از نتیجهگیریهای قبلی دو نکته را ثابت میکند: 1-رشد اقتصادی از راه سرمایهگذاری هر چه بیشتر،میتواند در ابتدا سریع باشد ولی تدریجا کم میشود:رشد اقتصادی شوروی پس از یک دوره رشد سریع در سالهای قبل از 1960،در دورهء بعد یعنی سالهای 1987-1960 با توجه به نرخهای سرمایهگذاری و سطح آموزش در آن کشور،از همهء کشورها کمتر و حتی پائینتر از حدی بود که قبلا تصور میشد.
از مقایسهء عامل جنبی شوروی با سایر کشورها(با در نظر داشتن وسعت کشور به این نتیجهء حیرتانگیز میرسیم که شوروی دارای بزرگترین عامل جنبی منفی بازدارندهء رشد بوده است و از این رو در سالهای 1989-1960 اقتصاد شوروی از نظر عدم موفقیت در دنیا اول بوده است؛یعنی در مقایسه با میزان فداکاری در مصرفی که مردم شوروی میبایست به خاطر سرمایهگذاری بیشتر و آموزش و پرورش بالاتر از آن بگذرند،افزایش تولید از استاندارهای بین المللی بسیار کمتر بوده است.
چرا بازده سقوط کرد چرا در اقتصاد بازار،سرمایه میتواند به آسانی جانشین عامل کار شود،ولی شورویها گرفتار نسبت تقریبا ثابت سرمایه-کار شده بودند؟ برنامهریزان در سیستمی شبیه اتحاد جماهیر شوروی میبایست مقدار و نوع سرمایهای را که باید به هر مؤسسهء تولیدی تحت مدیریت خود تحویل داده شود بدانند.
کیفیت هم مهم است همراه با ضرورت احتیاط مربوط به بازده نزولی سرمایهگذاریهای کنترل شدهء دولتی،تجزیهء شوروی همچنین نشان میدهد که سرمایهگذاری زیاد به تنهایی برای ایجاد رشد سریع کافی نیست،که در آسیای مرکزی شوروی بیش از هر جای دیگر صحت داشته است."