خلاصه ماشینی:
اندیشهءراست،گفتار راست،و کردار راست،اندیشه و گفتار و کرداری است که با این آیین هماهنگ باشد و کسی که اندیشه و گفتار خود،یعنی همهء اعمال حیاتی و فعّالیتهای روحی و فکری خود را با این نیروی الهی یکی و موافق سازد،با آن پایدار و بیزوال خواهد گشت،و پس از مرگ نیز«به راستی پیوسته» artavan) (asavan/ خواهد بود،چنان که خشایار شاه گوید: «اگر خواهی که در زندگی شاد و پس از مرگ «به راستی پیوسته»(artava)باشی،آئینی را که اورمزدا نهاده است بزرگ بدار،و اورمزدا را پرستش کن،با راستی و به آئین.
«میل به دروغ و عمل برابر این نیروی آفرینندهء بدیها در بینش ایرانیان باستان و به ویژه در اندیشهء سیاسی ایرانشهری،به معنای روی گردان شدن از اهورامزدا و همهء نیکیها بوده است که شهریاری خوب و نظم اجتماعی دادگرانه از برترین نشانههای آن به شمار میرود و از این حیث،شاهنشاهان هخامنشی در گزارش کارهای خود،پیروی از اهورامزدا و فرمان او را نخستین گام برای با قاعدهء خویش آوردن کارها میدانند.
10 در بیانات شاهان هخامنشی و ازجمله داریوش،تلازم سه معنای عد الت(ارته،راستی، خویشکاری)خوب روشن میشود؛یعنی راستی از متابعت ارته و نظم و قانون خاصّ حاکم بر جهان حاصل میشود و این متابعت نیز مبتنی بر خویشکاری و عدم تخطّی هر کس از حدّ و حدود و و ظیفهء خویش است.
نتیجهگیری ملاحظه شد که در اندیشهء ایران باستان، عد الت درچند معنای مرتبط و متعامل لحاظ شده است،ازجمله نظام و آئین«ارته»و هماهنگی و مطابقت با این آئین و قانون؛به معنای راستی در برابر ظلم به معهنای دروغ؛به معنای خویشکاری و خود آئینی و نهادن هر چیز به جای خویش؛و به معنای پیمان و میانگین و حدّ وسط.