چکیده:
این پژوهش به منظور یقیین اثربخشی آموزش تاب آوری بر کیفیت زندگی مادرانی که فرزندان آن ها دچار سرطان شده اند، انجام شده است. جامعه آماری این پژوهش کلیه ی مادران فرزندان سرطانی بین 10 – 13 بوده است. روش پژوهش بکار گرفته شده طرح نیمه آزمایشی و شامل پیش آزمون و پس آزمون با گروه گواه بوده است. با روش نمونه گیری تصادفی یک گروه 30 نفری از مادران انتخاب شدند.آن ها در دو گروه مساوی قرار داده شده اند که نیمی از آن ها در گروه آزمایش و نیمی دیگر در گروه گواه بوده اند. پرسشنامه های تاب آوری کانر – دیوید سون و کیفیت زندگی برای هر دو گروه به کار رفت. نتایج 9 جلسه آموزش تاب آروی با استفاده از روش تحلیل کوواریانس نشان داد که مادرانی که تحت آموزش معین قرار گرفتند در تاب آوری و کیفیت زندگی نسبت به مادرانی که از این آموزش ها برخوردارنبوده اند پیشرفت بهتری داشته اند. آموزش تاب آوری تاثیر معناداری بر مولفه هایی چون سلامت روان، عملکرد پائین، سرزندگی، درد بدنی، سلامت عمومی، نقش هیجانی داشته است در حالی که چنین اثری بر روی مولفه های عملکرد جسمانی، عملکرد اجتماعی وجود نداشته است. این پژوهش به این نتیجه می رسد که آموزش تاب آوری در افزایش تاب آوری و کیفیت زندگی مادرانی که فرزندان شان مبتلا به سرطان شده اند موثر بوده است.
his study has been done for the purpose of evaluating effect of resilience training on quality of life of mothers whose children suffer from cancer. The statistical population of the study was، all، mothers of cancerous children، between 10 to13. The sufferers had medical files in Imam Khomeini hospital during the years 1388-89.
The applied method was a semi-experimental design، consisting pretest- post test، and along with a control group. By random sampling، a people of the 30 mothers selected; they were put in 2 groups equally: a half of them in experimental group and the rest in control group. Questionnaires of Conner-Davidson resilience scale and quality of life (SF36) were utilized for the both ones. The consequences of 9 sessions resilience training، through Covariance analysis، appeared that the mothers under the certain training have more promoted in resilience and level of life quality than the mothers did not enjoy those trainings. The resilience training gave meaningful effect on components such as mental health، low functioning، vitality، body pain، general health and emotional role while there was not the same effect on physical and social functioning.
This study comes to the conclusion that the resilience training succeeds in promoting resilience and quality of life of mothers whose children suffer from cancer.
خلاصه ماشینی:
"انجام پژوهش حاضر ضروری به نظر میرسد تا از این طریق بتوان شناخت بیشتری در جهت مشکلات و مسائل موجود در زمینه فردی،خانوادگی،اجتماعی مادران دارای فرزندان مبتلا به سرطان به دست آورد تا بتوانیم فرصتهای لازم برای ارتقاء و بهبود کیفیت زندگی فرزندان و خانوادههای آنها را فراهم نمائیم.
لذا با توجه به آنچه که ذکر گردید،هدف از پژوهش حاضر تعیین میزان تاثیر آموزش تابآوری بر سطح کیفیت زندگی مادران دارای فرزندان مبتلا به سرطان است.
نگهداری و مواظبت از فرزند از وظایف مهم مادران محسوب میشود و از طرفی درگیری بیش از حد آنها نسبت به وضعیت بیماری فرزندانشان و همچنین نگرانیها و دغدغههای آنها در ارتباط با فرزندانشان موجب شده است که حتی زمانهای بیشتری را به غیر از ساعات موجود در بیمارستان،صرف فرزند بیمارشان کنند و این مسئله باعث میشود که آنها را از توجه کردن به دیگر جنبههای زندگی و استفاده از فرصتهای اجتماعی مناسب باز دارد.
Farlane & Carol مختلف در این زمینه به عنوان نمونه(آیه 6 از سوره طلاق1)و آیه(87 از سوره یوسف2)و همچنین آیه(155-154 از سوره بقره3)میتواند به عنوان منابع حمایتی مهمی به حساب آید که تامینکننده سلامت روان و حفظ آرامش فردی و افزایش توان مقابله و کنار آمدن کار آمد در شرایط سخت زندگی باشد.
Resilience and health related quality of life in children with choronic illness journal of child health nurs."