چکیده:
هدف از انجام این پژوهش تعیین اثربخشی طرحواره درمانی در کاهش خودبیمارپنداری در افراد مراجعه کننده به مراکز درمانی شهر ارومیه بود. بدین منظور با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی از بین کلیه مراجعه کنندگان به مراکز درمانی شهر ارومیه 20 نفر انتخاب شدند. این افراد به صورت تصادفی در دو گروه آزمایشی و کنترل قرار گرفته و مقیاس نگرش به بیماری بر روی آنها به عنوان پیش آزمون اجرا شد. سپس گروه طرحواره درمانی طی 20 جلسه تحت مداخله با رویکرد طرحواره درمانی قرار گرفتند. طی این مدت گروه کنترل هیچ مداخله ای دریافت نکرد. پس از اتمام درمان، همان ابزار به عنوان پس آزمون و یک ماه پس از پایان درمان، به عنوان پی گیری بر روی آزمودنی ها اجرا گردیدند. برای تجزیه و تحلیل نتایج از آزمون تجزیه و تحلیل کوواریانس استفاده شد. نتایج حاکی از آن بود که میزان خودبیمارپنداری گروه آزمایش در مراحل پیش آزمون و پی گیری به طور معناداری پایین تر از گروه کنترل می باشد.
The purpose of this study is to determine the effect of schema therapy on decreasing hypochondria of persons consulting health care centers in Urmia. For this purpose، the method of random sampling was used to choose 20 participants out of the whole clients consulting health care centers in Urmia. The participants were randomly divided into experimental and control groups، and Illness Attitudes Scale was administered as the pre-test. The experimental group received 20 sessions of schema therapy while the control group received no intervention. The same test was administered to both groups as the post-test and follow-up test. The analysis of covariance method was used to interpret the results. The results showed that the level of hypochondria in experimental group was significantly lower than the control group in post-test and follow-up test (p<0/001).
خلاصه ماشینی:
"gnuoY&nietS,tioT,osiR o} به وجود آمده نیز به درمانهای کوتاهمدت تمایل داشتند و توجه کمتری به طرحوارههای شناختی میشد(یانگ،1999).
حال با توجه به عدم کارایی رویکردهای بکار گرفته شده در درمان خودبیمارپنداری و در نتیجه مزمن شدن این بیماری و همچنین با عنایت به اینکه بخش قابل توجهی از پژوهشهای انجام شده یا در حال انجام در گستره آسیبشناسی،رواندرمانی و مشاوره به پژوهش وجوه مختلف مکاتب،شیوهها و فنون درمانی اختصاص یافته است.
ellivasnuoR&llaB o} روش تحقیق در این مطالعه از طرح پژوهشی آزمایشی استفاده شده است.
برای تعیین نمونه از بین افراد مبتلا به خودبیمارپنداری که به مراکز درمانی مراجعه نموده بودند 42 نفر که تمایل به شرکت در این پژوهش داشتند و نمره آنها در مقیاس نگرش به بیماری بالای 60 بود،انتخاب شده و مصاحبه بالینی ساختاریافته{o1o}توسط روانپزشک برای آنها اجرا شد.
به منظور مقایسه میانگین نمرات پس آزمون خودبیمارپنداری بعد از کنترل اثر پیشآزمون از آزمون تجزیه و تحلیل کوواریانس استفاده شد که نتایج آن در جدول 3 ارائه شده است.
به منظور مقایسه میانگین نمرات پیگیری خودبیمارپنداری بعد از کنترل اثر پیشآزمون از آزمون تجزیه و تحلیل کوواریانس استفاده شد که نتایج آن در جدول 4 ارائه شده است.
این یافته پژوهش با نتایج سو کمن و پینارد(1999)که در پژوهشی 39 بیمار مبتلا به وسواس مقاوم به درمان را با استفاده از طرحوارهدرمانی مورد درمان قرار دادند،همسو است.
این یافته با نتایج پژوهش اونز،پیک و چارد(2001)نیز که 28 زن بزرگسال با سابقه تجاوز جنسی کودکی را با رویکرد طرحوارهدرمانی مورد درمان قرار دادند،همسو است.
yteixnA htlaeH tnatsisreP dna reveS rof tnemtaerT laroivaheB evitingoC ."