خلاصه ماشینی:
"برای نشان دادن اینکه لیبرالیسم شرط لازم تشکیل جوامع امنیتی است،ضروری است نشان دهیم که عقاید لیبرال برای ارتقای یک هویت جمعی، اعتماد متقابل و تغییرات مسالمتآمیز بیش از سایر نظریات مستعد است؛به زبان سادهتر،چه ویژگیهایی درخصوص کیفیت خود ایدهها-جز این حقیقت که مشترک هستند-مردمی را که در نقاط مختلف جهان سکونت دارند به حس امنیت در قبال خشونتهای سازمانیافته در یک جامعه امنیتی لیبرال سوق میدهد؟ دو پیش فرض میتواند عامل ارتباط بین لیبرالیسم و جوامع امنیتی باشد.
برای مثال یک ایدئولوژی توسعهگرایانه مشترک،شبیه به آنچه که توسط کشورهای آسیای جنوب شرقی دنبال میشود نه تنها میتواند عامل در جهت افزایش مبادلات بینالمللی و هماهنگیهای سیاسی باشد،بلکه چنین پروژه مشترکی که ویژگی بارز آن افزایش مبادلات و توسعه نهادهای مشترک است میتواند منجر به ارتقای اهداف جمعی که باعث پدیدار شدن یک هویت جمعی و به دنبال آن انتظارات امیدبخش مسالمتآمیز است،گردد.
سازمانها و نهادهای بینالمللی که دارای هنجارهای مشخص و مکانیزمهایی هستند که کشورها را در مقابل یکدیگر پاسخگو میسازند؛عمل متقابل را نهادینه میکنند؛منافع و یا حتی هویتهای مشترک را شناسایی مینمایند؛برنامههای کاری و منشور را تنظیم میکنند؛و همچنین سمینارها و اجلاس برگزار میکنند که همگی منعکسکننده تلاش در جهت ایجاد منافع و آینده جمعی هستند بنابراین قادرند تعاملات فراملی و بین دولتی را ایجاد یا تسهیل نمایند.
در جوامع کمتر منسجم دولتها با یکدیگر بهطور مسالمتآمیز همکاری میکنند و شیوه زیستن مشابهی را اتخاذ مینمایند؛ مکانیزمهای متعدد و الگوهای تعاملی گوناگونی که موجب ایجاد و تداوم جامعه امنیتی هستند،میان آنها وجود دارد؛نوعی سیستم حکومتی غیررسمی مبتنی بر هویت جمعی و مفاهیم مشترک میان آنها برقرار است؛و علیرغم وجود منافع متضاد،عدم توافق و چانهزنیهای نامتقارن،این انتظار وجود دارد که دولتها به اعمال خویشتنداری خواهند پرداخت."