چکیده:
هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر یادگیری مشارکتی بر رشد مهارت های اجتماعی دانش آموزان در درس علوم تجربی، در سال تحصیلی 86-1385 بود. تحقیق به روش شبه تجربی با پیش آزمون و پس آزمون صورت گرفت. جامعه آماری شامل 100 نفر از دانش آموزان پسر و دختر سال اول راهنمایی شهر هشترود بودند که به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای انتخاب گردیدند. 49 نفر به عنوان گروه آزمایش برای آموزش یادگیری مشارکتی و 51 نفر نیز به عنوان گروه شاهد برای آموزش سنتی به طور تصادفی انتخاب شدند. ابزار اندازه گیری، آزمون رشد مهارت های اجتماعی دانش آموزان (مشتمل بر 40 سوال) بود. آزمودنی ها بعد از 6 هفته اجرای متغیر آزمایشی، ابتدا در پیش آزمون و سپس در پس آزمون رشد مهارت های اجتماعی مشارکت نمودند و رشد مهارت های اجتماعی آن ها اندازه گیری گردید. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون t مستقل و t وابسته استفاده شد. مهارت های اجتماعی گروه آزمایشی نسبت به گروه شاهد بیشتر بود و تفاوت بین میانگین های آن ها معنی دار بود. علاوه بر این، گروه پسران نسبت به گروه دختران در رویکرد مشارکتی از رشد مهارت های اجتماعی بالاتری برخوردار بودند.
خلاصه ماشینی:
بنابراین در پاسخ به فرضیه اول تحقیق می توان گفت که بین میانگین های دو گروه از نظر آماری تفاوت معنی دار وجود دارد و مهارت های فعالیت گروهی آزمودنی های گروه آزمایش که با شیوه مشارکتی موردآموزش قرار گرفته اند، نسبت به آزمودنی های گروه شاهد که تحت شیوه های سنتی و معمول آموزش دیده اند، افزایش چشم گیری داشته است .
با توجه به نتایج جدول ٣ چنین استنباط می شود که مهارت های احترام به دیگران در یادگیری مشارکتی بیشتر از روش سنتی است ، یعنی در سطح ٠/٠٥ > P تفاوت معنی دار می باشد.
لازم به ذکر است که نتیجه گیری در مورد فرضیه ١ تحقیق با یافته های آرندز (شعبانی ، ١٣٨٢)، اسلاوین (١٣٧١)، مرتز (١٣٧٢)، جانسون و جانسون (b٢٠٠١، a٢٠٠١)، کرامتی (١٣٨٢)، قلتاش (١٣٨٣) و هالوبک (قدرتی ، ١٣٨٠) هم سویی دارد و همگی از تأثیر مثبت یادگیری مشارکتی بر فعالیت گروهی خبر می دهند.
لازم به ذکر است که نتیجه گیری در مورد فرضیه دوم تحقیق با یافته های اسلاوین (١٣٧١)، مرتز (١٣٧٢)، جانسون و جانسون (b٢٠٠١، a٢٠٠١)، کرامتی (١٣٧٦) و قلتاش (١٣٨٣) هم سویی دارد و همگی بر تأثیر مثبت یادگیری مشارکتی بر مهارت های احترام به دیگران اشاره دارند.
نتیجه گیری در مورد فرضیه پنجم تحقیق با یافته های اسلاوین (١٣٧١)، روگاف (١٩٩٠)، کاگان و کاگان (١٩٩٤)، جویس ، ویل و کالهون (١٩٧٢)، کرامتی (١٣٨٢) و قلتاش (١٣٨٣) هم سویی دارد و همگی از تأثیر مثبت یادگیری مشارکتی بر مهارت های تحمل پذیری خبر می دهند.