چکیده:
در این نوشتار، مفاهیم، ریشههای تاریخی و مؤلفههای تربیت دینی به عنوان تربیتی زمینهساز برای دستیابی به ایمان و ثمرات آن، و مقایسۀ این نوع تربیت با آموزههای سکولار برای شناخت بهتر چالشها و آسیبها بررسی میشود. از آنجا که در جامعۀ اسلامی ایران، آموزه و تربیت سکولار جایگاهی نداشته و ندارد، چندان هم شناخته شده نیست. معرفی تربیت سکولار و مقایسۀ آن با تربیت دینی بهویژه تربیتساز با محوریت امام _ که ریشهای کهن در تاریخ و فرهنگ کشور ما دارد _ مهمترین هدفی است که در این نوشتار پی گرفته میشود. روش تحقیق در این کار، مطالعۀ نظری _ تطبیقی است که بررسی و نتیجهگیری مطالب، پایههای اصلی آن را تشکیل میدهند. نتایج به دست آمده از تحقیق، بیانگر این حقیقت است که سکولاریسم و برخی تبعات آن مانند تربیت سکولار، ریشه در فرهنگ مغربزمین دارند. اساسا تربیت سکولار بر آموزش و گسترش علوم تأکید دارد و در برنامههای درسی خود، آموزش تعالیم دینی را نمیگنجاند. برعکس تربیت دینی در کشورهای اسلامی، بهویژه کشور ما ریشههای عمیق دارد و بین آموزش تعالیم دینی و علوم گوناگون مغایرتی نمیبیند. مقایسۀ بین مؤلفهها و دستاوردهای این دو نوع تربیت، مقصد اصلی این نوشتار است
In this paper، concepts، and elements and the historical roots of religious education as a training setting grounds for appearance or emergence of Imam Mahdi and its fruits and benefits are compared with the teaching of secular education for a better understanding of the assessed challenges and damages. Since in the Islamic Republic، teachings of secular education do not fit، there are not so well known. This paper's main goal is addressing a comparison of secular education with religious education which is deeply rooted in Iran's history. The main pillars of this research work rests on theoretical and comparative study of the contents، and surveying and concluding the issues. In this study، the findings show that، issues such as secularism and its education called secular education are rooted in the culture of the West. Secular education focuses primarily on training and development of the curriculum، and does not include teaching religious education. Conversely، religious education has deeper roots in Islamic countries، especially Iran. Addressing the conflict between science and religion، and comparisons between the components and the results of these two types of training are the main targets of this paper
خلاصه ماشینی:
"مسلم است که در طول این مدت، واژۀ «تربیت» معانی گوناگونی نیز یافته است؛ اما مهمترین معنایی که در مفهوم تربیت از گذشته تا به حال تقریبا ثابت مانده، توجه به کمالات نفسانی و روانی است که خود حاصل تربیت به شمار میآید.
این نوشتار در پی آن است که مفاهیم تربیت، education، سکولاریسم و تربیت سکولار را از لحاظ معنا و خاستگاههای تاریخیشان معرفی کند و پس از آن برتری تربیت دینی را با معرفی تربیت اسلامی و تربیت اسلامی را با بررسی تربیت زمینهساز با محوریت امام همراه با مؤلفههای اصلی آن همچون کسب آرامش، سلامت اجتماع و زمینهسازی برای نجات ابدی و سیطرۀ دین حق بر همۀ ادیان باطل را نشان دهد.
در اواخر قرن پنجم، امام محمد غزالی واژۀ تربیت را به همین معنایی که امروز مصطلح است در آثار خود به کار برد و پس از آن در قرون بعدی این واژه کاملا متداول گشت که هم در متون فنی مانند اخلاق ناصری اثر خواجه نصیرالدین طوسی و هم در متونی که به زبان عامه مردم نزدیکترند مانند گلستان و بوستان سعدی فراوان به چشم میخورد.
. به نظر میرسد بهکارگیری واژۀ تربیت برای منظورهای خاص از کاربردهای جدید این واژه باشد؛ چون در متون کهن مانند کیمیای سعادت و اخلاق ناصری و حتی معراجالسعادة که در دورۀ قاجار نگاشته شده است، واژۀ تربیت به تنهایی به کار رفته است که عمدتا به معنای روشی برای دستیابی به کمالات نفسانی است."