چکیده:
مسئله «دوپینگ» یا استفاده از مواد و روش های نادرست نیروزا یکی از چالشی ترین مباحث اخلاق ورزش است. در مقاله پیش رو به منظور دستیابی به نتیجه ای معتبر، ادله موافقان و مخالفان دوپینگ از سایت های اینترنتی، مقالات مختلف و منابع اسلامی جمع آوری و ارزیابی شده اند. برآیند این سنجش آن است که ادله موافقان دوپینگ، با وجود تاملی که در ذهن ایجاد می کنند، نمی توانند در برابر ادله مخالفان مقاومت کنند. دوپینگ از دیدگاه اخلاق کاربردی و از منظر اسلام، روشی نادرست برای افزایش کارآیی ورزشکاران است. دیدگاه اخلاقی اسلام را می توان با توجه به منابع اسلامی و براساس اصول مشخص تصویر نمود که این مقاله عهده دار آن است.
One of the most challenging topics of ethics in sport is the problem of "doping" by the usage of improper methods and materials of doping. In order to draw a valid conclusion, the paper attempts to evaluate and criticize the pros and con's evidences of doping taken from internet sites, different papers and Islamic resources. The derived conclusion indicates that despite of bringing about a state of pondering, the pro's evidences of doping cannot resist against the cons'. From the viewpoint of applied ethics and also of Islams, doping is an incorrect method of increasing the athlete's efficiency. Islam's ethical point of view could be described based on Islamic resources and clear principles that the paper undertakes.
خلاصه ماشینی:
با توجه به مطرح نشدن این بحث در بسیاری از منابع اخلاق کاربردی، علاوه بر توجه به مقالات، با استفاده از مبانی اسلامی و برخی از مفاهیم اخلاقی، مثل اصل «حرمت اضرار به نفس»، اصل «حرمت غش و فریب» و اصولی مشابه و مبانی دیگری همچون غایت ورزش در اسلام و ابزار بودن ورزش جهت تعالی انسان مورد توجه قرار گرفته است.
(دفتر آیتالله مکارم شیرازی، شماره نامه 69354) آیتالله خامنهای در جواب این سؤال که «نظر جنابعالی در خصوص دوپینگ، خصوصا دوپینگ ژنتیکی و خونی که بعضا برای درمان استفاده میشود و ممکن است برای ورزشکاران نیروزا هم باشد، چیست؟» میفرماید: اگر به نحوی باشد که دارای ضرر قابل توجهی بر بدن نگردد و منع قانونی نیز در میان نباشد، اشکال ندارد.
در خصوص دوپینگ ژنتیکی باید گفت: اگر این روش با هدف افزایش توانایی ورزشکار و کسب پیروزی در رقابتها انجام شود، مغایر با ارزشهای اخلاقی و حقوق اجتماعی در ورزش است و باید ممنوع شود؛ اما اگر استفاده از این روش صرفا جهت بهبودی آسیبهای ورزشی و برطرف کردن و یا کاهش دادن درد باشد، به نظر میرسد منعی نداشته باشد؛ هرچند ممکن است به بهانه درمان یا کاهش درد، از این روش نیز سوءاستفاده شود.