Abstract:
به دنبال تغییر در دیدگاه ها و الگوهای برنامه ریزی شهری، مبانی نگرش به برنامه ریزی کاربری زمین و نحوه رویکرد به نقش سرانه های کاربری و چگونگی تعیین و استفاده از آن تا حدود زیادی تغییر کرده است. لذا در این تحقیق سعی شده است از یک طرف با استفاده ازروش های مقایسه ای، میزان کاربری های شهری مناطق چهارده گانه اصفهان با کل شهر اصفهان، ایران و دنیا مقایسه شود و از طرف دیگر با استفاده از روش ضریب مکانی LQi به تفاوت های مکانی کاربری ها در سطح شهر اصفهان پرداخته شده و وزن هر کاربری در سطح مناطق شهر اصفهان موردارزیابی قرار گرفته است.
Machine summary:
بررسی و ارزیابی کاربری اراضی مناطق چهارده گانه شهر اصفهان با استفاده از روش مقایسه ای و مدل LQi با استفاده از نرم افزار GIS دکتر اصغر ضرابی ، دانشیار گروه جغرافیای دانشگاه اصفهان دکتر جمال محمدی ، استادیار گروه جغرافیای دانشگاه اصفهان علی اصغر عبدالهی ، دانشجوی دکتری جغرافیا و برنامه ریزی شهری چکیده به دنبال تغییر در دیدگاه ها و الگوهای برنامـه ریـزی شـهری ، مبـانی نگـرش بـه برنامه ریزی کاربری زمین و نحوه رویکرد به نقش سرانه های کاربری و چگونگی تعیین و استفاده از آن تا حدود زیادی تغییر کرده است .
لذا در این تحقیق سـعی شـده اسـت از یک طرف با استفاده ازروش های مقایسه ای ، میزان کاربری های شهری مناطق چهارده گانه اصفهان با کل شهر اصفهان ، ایران و دنیا مقایسه شـود و از طـرف دیگـر بـا اسـتفاده از روش ضریب مکانی LQi به تفـاوت هـای مکـانی کـاربری هـا در سـطح شـهر اصـفهان پرداخته شده و وزن هر کاربری در سطح مناطق شهر اصفهان موردارزیابی قـرار گرفتـه است .
بررسی ضریب مکانی کاربری های منطقه ١ بررسی ضریب مکانی کاربری های منطقه یک نشان می دهد که کـاربری هـای مسکونی ، تجاری ، آموزشی ، بهداشتی - درمانی ، فرهنگی - مذهبی ، پارکینگ ، اداری انتظامی ، خدمات اجتماعی ، مجاری آب و شبکه معابر دارای ضریب مکانی بالاتر از یـک و کـاربری هـای پـارک و فـضای سـبز، ورزشـی ، تفریحـی ، پوشـش گیـاهی ، گردشگری ، آموزش عالی ، صنعتی ، تاسیسات و تجهیزات ، حمل و نقل و انبـارداری دارای ضریب مکانی پایین تر از یک می باشند.