Abstract:
هدف از این تحقیق، بررسی ارتباط میزان گذران اوقات فراغت مبتنی بر فعالیت بدنی با برخی متغیرهای مربوط به افراد مبتلا به ضایعه نخاعی ایران بود. بر اساس جدول کرجسای و مورگان و با روش نمونه گیری خوشه ای، 375 فرد مبتلا به ضایعه نخاعی از 10 استان کشور، به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند (12851=N). ابزار گردآوری اطلاعات، پرسش نامه محقق ساخته ای بود که روایی آن توسط اساتید متخصص در زمینه اوقات فراغت (10 نفر) و کارشناسان ضایعه نخاعی (5 نفر) تایید و پایایی آن به وسیله آلفای کرونباخ تعیین شد (79/0=α). برای تجزیه و تحلیل اطلاعات از ضریب همبستگی پیرسون، خی دو و ضریب توافقی c استفاده شد. نتایج آزمون پیرسون نشان داد که بین سن و مدت ضایعه با میزان پرداختن به فعالیت بدنی در اوقات فراغت ارتباط معکوس و معناداری وجود دارد. یافته های حاصل از خی دو نیز نشان دهنده ارتباط معنادار بین شدت ضایعه و جنسیت با میزان پرداختن به فعالیت بدنی در اوقات فراغت و عدم ارتباط معنادار بین دسترسی به فضاهای ورزشی و تفریحی با میزان پرداختن به فعالیت بدنی در اوقات فراغت بود. به طور کلی، با توجه به یافته های تحقیق می توان نتیجه گیری کرد که زنان، مسن-ترها، افرادی که مدت بیشتری است دچار ضایعه شده اند و آنهایی که شدت ضایعه شان بیشتر است، فعالیت های بدنی کمتری در اوقات فراغت خود انجام می دادند. بنابراین، پیشنهاد می شود برای غلبه بر موانع پرداختن به فعالیت بدنی در اوقات فراغت توجه و منابع بیشتری به این گروه ها اختصاص داده شود.
The purpose of this study was to investigate the relationship between the amounts of leisure time physical activity (LTPA) with some variables related to Iranian people with spinal cord injury. 375 participants from 10 provinces were selected as statistical sample (N=12851). Researcher made questionnaire was used as investigation instrument. Validity of study instrument was confirmed through leisure time and spinal cord injury experts; as well as its internal reliability was found significant by cronbach’s alpha coefficient (α=0.79). For data analysis Pearson correlation، Chi-square and Contingency Coefficient were used. The results of the Pearson test revealed that there was significant negative relationship between age and the years post injury; with the amount of LTPA. The findings of Chi Square test demonstrated that there was significant relationship between the severity of injury and gender; with the amount of LTPA، but there was no significant relationship between sport and recreational facilities proximity with the amount of LTPA. Therefore، it is clear that women، older adults، people with less recent injuries and people with more severe injuries are general subgroups that had less LTPA. Thus، it is recommended for overcome unique barriers to LTPA، special attention and resources allocated to these groups.
Machine summary:
به طور کلي، با توجه به يافته هاي تحقيق ميتوان نتيجه گيري کرد که زنان ، مسن ترها، افراديکه مدت بيشتري است دچار ضايعه شده اند و آنهايي که شدت ضايعه شان بيشتر است ، فعاليت هاي بدني کمتري در اوقات فراغت خود انجام ميدادند.
(24) با در نظر گرفتن بيشتر نتايج تحقيقات اخير در نقاط مختلف دنيا مبني بر پايين بودن سطح فعاليت بدني افراد مبتلا به ضايعۀ نخاعي در اوقات فراغت و با توجه به اهميت فعاليت بدني در اوقات فراغت براي حفظ سلامتي آنها و نيز پيشگيري از عوارض ثانويه ، پرسش هاي زيادي در ارتباط با اوقات فراغت مبتني بر فعاليت بدني افراد ضايعه نخاعي مطرح ميشود که در اين ميان پرسش مهم و اساسي براي ورود به موضوع و بررسي جوانب مختلف آن ، اين است که آيا بين ميزان گذران اوقات فراغت مبتني بر فعاليت بدني با برخي متغيرهاي مربوط افراد ضايعه نخاعي ايران ارتباطي وجود دارد؟ روش شناسي پژوهش با توجه به ماهيت موضوع ، روش تحقيق حاضر از نوع تحقيقات همبستگي است .
Physical Activity Recall Assessment for People with Spinal Cord Injury (PARA-SCI) 2.
Risky business: The effects of an individualized health information intervention on health risk perceptions and leisure time physical activity among people with spinal cord injury.
Greater daily leisure time physical activity is associated with lower chronic disease risk in adults with spinal cord injury.