Abstract:
هدف از این تحقیق، بررسی تاثیر تمرینات ثبات دهنده عضلات مرکزی بر زاویه انحنا کمری دختران دانشجو بود. در تحقیق حاضر، 86 دختر دانشجو برای شرکت در مطالعه اعلام آمادگی کردند. 34 نفر از آزمودنی-ها با دامنه ی سنی (24-19) سال که زاویه لوردوز آنها برابر و بیشتر از 55 درجه بود، به طور هدفمند به عنوان نمونه آماری انتخاب و بطور تصادفی در سه گروه (دو گروه تجربی 12 نفری و یک گروه کنترل 10نفری) قرار گرفتند. گروه های تجربی به مدت 12هفته و هفته ای 3روز تمرین کردند. زاویه انحنا کمر قبل و بعد از تمرین توسط خط کش منعطف اندازه-گیری شد. برای تجزیه و تحلیل آماری داده ها از آزمون های t همبسته، تحلیل واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی توکی استفاده شد. سطح معناداری 05/0α ≤ در نظر گرفته شد. نتایج نشان داد پس از 12 هفته، زاویه لوردوز کمر گروهی که تمرین ثبات دهنده مرکزی انجام دادند در مقایسه با گروه های انعطاف پذیری و کنترل به طور معناداری کاهش یافت(001/0= p). بر اساس یافته های تحقیق، تقویت و افزایش ثبات عضلات مرکزی می تواند به عنوان یک برنامه تمرینی موثر در کاهش زاویه انحنا کمری باشد.
The purpose of this study was to determine the effect of core stability training on lumbar lordosis angle in girl students. Eighty six university girl students volunteered to participate in the study. Thirty four healthy subjects with ranged between 19-24 years old that had equal to or more than 55º were selected and were divided randomly into the three following groups: two experimental(n=12) and one control(n=10) groups. The experimental groups trained 3 times a week for 12 weeks. Before and after 12 weeks، the lumbar lordosis angle was measured using flexible ruler. Data were analyzed with dependent t -test، one-way ANOVA and Tukey post hoc tests. Level of significant was α ≤0.05. Results showed that the lumbar lordosis angle decreased significantly in core stability group compared with flexibility and control groups (p=0.001). We concluded that core stability trainings are the effective exercise protocol to improve lumbar lordosis angle.
Machine summary:
نتايج نشان داد پس از ١٢ هفته ، زاويه لوردوز کمر گروهي که تمرين ثبات دهنده مرکزي انجام دادند در مقايسه با گروه هاي انعطاف پذيري و کنترل به طور معناداري کاهش يافت (٠٠٠١=p ).
اين تمرينات که بر روي عضلات شکم و تحتاني پشت تمرکز دارند، درد ناحيه تحتاني پشت را کاهش داده و آسيب مهره هاي کمري را از طريق حفظ راستاي مناسب ستون فقرات کاهش ميدهند(٢٠٠٧ ,Willardson ;٢٠٠٣ ,Hodges et al).
از آنجائيکه کاهش و افزايش ميزان لودوز کمري با شاخص هاي کمردرد مزمن ارتباط دارد( Obayashi et ٢٠١٢ ,al)، لذا پژوهش حاضر در صدد پاسخ به اين سؤال است که آيا تقويت و افزايش ثبات عضلات مرکزي که وظيفه حفظ وضعيت مناسب لگن را بر عهده دارند و با عمل ترکيبي و متقابل خود موجبات چرخش قدامي و خلفي لگن را فراهم ميکنند(١٩٩٩ ,Norris)، بر زاويه انحنا کمر تأثير دارد؟ 1.
از آنجائيکه انعطاف پذيري بخش مرکزي بدن در حفظ راستاي طبيعي ستون فقرات و همچنين ثبات و تقويت ستون فقرات نقش مهمي دارد(٢٠٠٤ ,Swank&Stephenson )، لذا تمرينات انعطاف پذيري ارائه شده در جدول ٢ براي عضلات شکم ، کمر و فلکسور و اکستنسورهاي ران طراحي شده است .
هدف از اين تحقيق ، بررسي تأثير ١٢ هفته تمرين ثبات دهنده (شامل تمرينات قدرتي و استقامتي) عضلات مرکزي بر زاويه انحنا کمري دختران جوان بود.
به بيان ديگر يافته هاي تحقيق حاضر بيانگر اين حقيقت است که ، تمرينات ثبات دهنده مرکزي (شامل تمرينات قدرتي و استقامتي) سهم بيشتري در مقايسه با تمرينات کششي در کاهش زاويه لوردوز کمر دارد.