Abstract:
مسئله ورود رسانه ها به حریم خصوصی یا خلوت افراد یکی از بارزترین مسائل اخلاق رسانه هاست . این مسئله حایز دو معناست : وسیع و محدود، معنای وسیع اقداماتی را در بر میگیرد که حس زیباییطلبی، سلیقه های اقتصادی و در یک کلام سبک زندگی مخاطبان را جهت میدهد. برخی این معنا را مقتضای ذات و ماهیت رسانه ها میدانند که نمیتوان در حقوق رسانه ها از آن سخن گفت . اما معنای محدود در مراجع قضایی یا صنفی به عنوان ورود غیرمجاز به حریم خصوصی قابل پیگیری است . براساس رویه قضایی و دکترین های ارائه شده در حقوق عرفی، تجاوز به حریم خصوصی در چهار گروه خلاصه میشود که عبارتند از: ١ـ تجاوز به حریم خلوت و تنهایی عینی و فیزیکی افراد ٢ـ انتشار (پخش ) موضوعات مربوط به حریم خصوصی ٣ـ نمایش شخص در حالت نامناسب یا غیرواقعی ٤ـ تصاحب نام یا سوءاستفاده از تشابه یک شخص برای اهداف تجاری از سوی دیگر علیرغم فقدان تعریف قانونی روشن و صریح از حریم خصوصی در غالب کشورها؛ حمایت از این حق در مقابل رسانه ها با استفاده از سازوکارهای مدنی، کیفری و شیوه های خود تنظیمی صورت میگیرد و ضروری است در حقوق رسانه ای ایران نیز در جهت تکمیل این حمایت ها پیش بینی لازم در قوانین و مقررات صورت گیرد.
Machine summary:
براساس رویه قضایی و دکترین های ارائه شده در حقوق عرفی، تجاوز به حریم خصوصی در چهار گروه خلاصه میشود که عبارتند از: ١ـ تجاوز به حریم خلوت و تنهایی عینی و فیزیکی افراد ٢ـ انتشار (پخش ) موضوعات مربوط به حریم خصوصی ٣ـ نمایش شخص در حالت نامناسب یا غیرواقعی ٤ـ تصاحب نام یا سوءاستفاده از تشابه یک شخص برای اهداف تجاری از سوی دیگر علیرغم فقدان تعریف قانونی روشن و صریح از حریم خصوصی در غالب کشورها؛ حمایت از این حق در مقابل رسانه ها با استفاده از سازوکارهای مدنی، کیفری و شیوه های خود تنظیمی صورت میگیرد و ضروری است در حقوق رسانه ای ایران نیز در جهت تکمیل این حمایت ها پیش بینی لازم در قوانین و مقررات صورت گیرد.
ب ) همچنین در تطبیق نظام حقوقی ایران و فرانسه ملاحظه میکنیم که در نظام حقوقی ایران مطابق ماده ١ قانون مسئولیت مدنی، فردی که به حقوق قانونی دیگری لطمه وارد کرده مسئول جبران خسارت ناشی از عمل خود است اما این عبارت به دلیل فقدان دکترین یا رویه قضایی در خصوص اقدامات رسانه ها کلی و مبهم به نظر میرسد در حالی که مطابق ماده ٩ قانون مدنی فرانسه تضمین های مشخصی به ترتیب زیر پیش بینی شده است : ١ـ اقدامات ویژه برای محدود کردن پخش تعرض ٢ـ درج تصمیم دادگاه در همان رسانه ٣ـ مطالبه ضرر و زیان بنابراین لازم است به دلیل حساسیت موضوع ، با همین دقت تضمین های مدنی برای حریم خصوصی افراد در مقابل رسانه ها در قوانین پیش بینی شود و یا لااقل رویه قضایی و دکترین در این خصوص توسعه یابد و چنین ملاحظاتی را صورت دهد.