Abstract:
پخش برنامه های رادیو و تلویزیونی با توجه به رسالت و مسئولیت رسانه در برابر مخاطب ، دارای محدودیت هایی است که در قوانین رسمی و غیر رسمی کشورها به آنها اشاره شده است . شکل گیری و تولید محتوای پیام با در نظر گرفتن حقوق فردی و اجتماعی مخاطبان و با توجه به منافع عمومی جامعه ، مستلزم رعایت قوانین و مقرراتی است که در حوزة حقوق رسانه های دیداری و شنیداری جایگاه ویژه ای دارد. محدودیت های حاکم بر پخش برنامه ها چه در ایران و چه در دیگر کشورهای جهان ، از نظر حقوق مخاطبان ، به سه دسته قابل تقسیم است . محدودیت هایی که هدف از وضع آن : ١ ـ حفظ نظم و حمایت از موازین و اخلاقیات مورد قبول جامعه است که میتوان آنها را محدودیت های اخلاقی نامید؛ ٢ ـ حمایت از حریم و حقوق خصوصی افراد است ٣ ـ حمایت از حیثیت گروه ها و اقلیت های دینی، قومی، نژادی و زبانی است . در این مقاله با توجه به مطالعه تطبیقی که میان محدودیت های اخلاقی حاکم بر پخش برنامه های رادیو و تلویزیونی انگلیس و ایران صورت گرفته است ، قوانین و مقررات مربوط به پخش برنامه های حاوی چهار مقوله خشونت ، سکس و مصرف الکل و مواد مخدر (پخش تبلیغات مذهبی و برنامه های الحادی و کفرآمیز) به تفکیک برنامه های تبلیغاتی و غیر تبلیغاتی (اخبار، فیلم و مجموعه های داستانی و برنامه های مستند) مورد بررسی قرار گرفته است . همچنین به سازوکار نظارت و نحوه رعایت قوانین و مقررات مربوط به پخش این برنامه ها در انگلیس و ایران اشاره شده است .
Machine summary:
در این مقاله با توجه به مطالعه تطبیقی که میان محدودیت های اخلاقی حاکم بر پخش برنامه های رادیو و تلویزیونی انگلیس و ایران صورت گرفته است ، قوانین و مقررات مربوط به پخش برنامه های حاوی چهار مقوله خشونت ، سکس و مصرف الکل و مواد مخدر (پخش تبلیغات مذهبی و برنامه های الحادی و کفرآمیز) به تفکیک برنامه های تبلیغاتی و غیر تبلیغاتی (اخبار، فیلم و مجموعه های داستانی و برنامه های مستند) مورد بررسی قرار گرفته است .
محدودیت هایی که به منظور رعایت موازین اجتماعی و دفاع از اخلاقیات مورد قبول جامعه انگلیس ، حاکم بر پخش برنامه هاست در سه بخش قابل تفکیک اند: ١ـ محدودیت های ناظر به منع ترویج خشونت و سکس ٢ـ محدودیت های ناظر به منع ترویج الکلیسم و مواد مخدر ٣ـ محدودیت های ناظر بر منع پخش برنامه های الحادی و کفرآمیز پخش و نمایش خشونت در برنامه ها ١ـ اخبار، فیلم ، مجموعه و برنامه های مستند به موجب بخش ١٠٨ قانون پخش ١٩٩٦ انگلیس ، کمیسیون موازین پخش موظف به تنظیم مجموعه مقرراتی شد که حاوی راهکارهای کلی در زمینه موضوع های زیر باشد: الف ) رویه و عملکردی که باید در ارتباط با نمایش خشونت در برنامه دنبال شود.
» در بند ١٠٣ مجموعه مقررات ITC با عنوان «اخطارهای مربوط به برنامه های مضر برای کودکان » آمده است : «دستورالعمل ١٩٩٧ تلویزیون بدون مرز شورای اروپا (بند ١/ ماده ٢٢) مقرر میدارد متصدیان پخش به منظور اطمینان از پخش نشدن برنامه هایی که میتواند به طور جدی رشد و پرورش فیزیکی، روانی یا اخلاقی کودکان را به خطر اندازد، باید اقدام مقتضی به عمل آورند، به ویژه برنامه هایی که حاوی تصاویر مستهجن یا خشونت جنسی بیدلیل هستند...
2. Peter Carey, Media Law, Sweet & Maxwell 1999.