Abstract:
توسعه پایدار برای پاسخ به معضلات اقتصادی، محیط زیستی و اجتماعی دنیای امروز از سوی دانشمندان مطرح و به طور گسترده توسط دولت ها، نهادهای بین المللی، شرکت های تجاری و سازمان های غیردولتی مورد پذیرش قرار گرفته است. پژوهش حاضر به دنبال تحلیل موانع نهادینه شدن سیاست گذاری توسعه پایدار و ارایه مدلی برای نهادینه سازی آن در ایران است. در این پژوهش، نظریه مبنایی به عنوان استراتژی پژوهش و روش مصاحبه و استفاده از اسناد و مدارک برای جمع آوری داده ها مورد استفاده قرار گرفت. مصاحبه به صورت نیمه سازماندهی شده با متخصصان دانشگاهی انجام شد و روش نمونه گیری آن، نمونه گیری نظری بود. تجزیه و تحلیل داده ها نیز با استفاده از نرم افزار اطلس تی آی انجام شد. یافته-های پژوهش نشان داد که مجموعه ای از عوامل شناختی، نهادی- قانونی، سیاستی و اجتماعی، مانع نهادینه شدن سیاست گذاری توسعه پایدار در ایران است. در نتیجه نهادینه سازی سیاست گذاری توسعه پایدار در ایران نیازمند کاربست مدلی است که مبتنی بر این موانع و با استفاده از اسناد بین المللی باشد تا با استفاده از تجربه سایر کشورها و نظرات متخصصان داخلی، انجام اقدامات و تغییراتی را در هر زمینه پیشنهاد دهد
Machine summary:
"راهکارهای سیاستی تجزیه و تحلیل مصاحبهها، اسناد بینالمللی و تجربه سایر کشورها نشان میدهد که نهادینهسازی سیاستگذاری توسعهپایدار مستلزم انجام تغییرات و اصلاحاتی در فرآیند سیاستگذاری و برنامهریزی توسعه، تدوین استراتژی ملی توسعهپایدار، اصلاح شیوه بودجهبندی، ایجاد هماهنگی بین بخشی و ارتباط بین سطحی و استفاده از روشهای نوین و مناسب برای سیاستگذاری توسعهپایدار است.
در مجموع مدل چهار بعدی (شناختی، نهادی- قانونی، سیاستی و اجتماعی) نهادینهسازی سیاستگذاری توسعهپایدار در ایران بر مبنای نظرات متخصصان داخلی، اسناد بینالمللی و تجربه سایر کشورها در زمینه توسعهپایدار و متناسب با موانع چهارگانه مطرح شده در فصل چهارم طراحی شده و مؤلفههای مختلفی مانند آموزش عمومی و تخصصی، آموزش سیاستگذاران، تقویت قوانین، اصلاح تشکیلات (تشکیل کمیسیون و سازمان فرا وزارتی)، ترسیم فرآیند سیاستگذاری، افزایش ضمانت اجرای قوانین، معرفی روشهای نوین سیاستگذاری، گسترش تعامل بین بخشی و بین سطحی، تدوین استراتژی ملی توسعهپایدار، تشکیل شورای ملی توسعهپایدار، گسترش مشارکت و اعتمادسازی را در بر میگیرد.
بحث و نتیجهگیری در مجموع میتوان گفت موانع شناسایی شده و مدل پیشنهادی این پژوهش، ویژگیها و ابعاد مختلف سیاستگذاری توسعهپایدار در ایران از ابعاد شناختی، ایده و افکار سیاستگذاران تا سازوکارهای قانونی، از ساختار تشکیلاتی تا تدوین استراتژی و بودجهبندی، از هماهنگی بین بخشی و بین سطحی تا مشارکت مردم در این زمینه را مورد بررسی قرار داده است.
As a result, institutionalization of sustainable development policy in Iran requires a model that takes such factors along with international documents, foreign experiences and domestic expertise into consideration to propose the right recommendations to remove the barriers."