Abstract:
حق والدین بر تربیت کودک از حقوق به رسمیت شناخته شده در فقه امامیه، نظام حقوقی ایران و نیز اسناد حقوقی بینالمللی است. گسترهی اعمال این حق نیز مانند بسیاری از حقوق انسانی مطلق نبوده و محدودیتهایی قانونی بر آن وارد میشود. در این پژوهش ابتدا «مبانی حق والدین بر تربیت کودک» از منظر فقه امامیه و سپس جایگاه آن در حقوق داخلی ایران و اسناد بینالمللی بررسی خواهد شد؛ بعد از آن مهمترین اقسام محدودیتهای وارد بر حق والدین بر تربیت کودک از منظر فقه امامیه، نظام حقوقی ایران و نیز اسناد بینالمللی بررسی شده است. این محدودیتها در این تحقیق به دو دستهی اصلی یعنی «محدودیتهای ناشی از تزاحم با حقوق جسمانی کودک» و «محدودیتهای ناشی از تزاحم با حقوق معنوی کودک» تقسیم شده است. بحث «تنبیه بدنی کودک» ذیل دستهی اول و مباحثی چون «حق کودک بر حریم خصوصی»، «حق کودک بر داشتن آزادی بیان و عقیده» ذیل دستهی دوم بررسی خواهند شد.
The parents' right in child education has been recognized in Imamie jurisprudence، Iran's legal system and international legal documents. As any other human rights، this right’s fulfillment domain is not absolute and it faces some legal restrictions. In this research we have firstlyexplained the general concepts of the problem including right، parents، education، child، and parents' right in child education from the view point of jurisprudence and law. Then، the most important kind of restrictions in parents' right in child education have been studied from the viewpoint of Imamie jurisprudence، Iran's legal system and international legal documents. The restrictions were categorized as those due to contradiction to child's physical rights and to spiritual rights. The subject of the child physical punishment under the first title (to contradiction to child's physical rights) and problems as child's privacy، child's belief and expression freedom and child's education right under the second title (to contradiction to child's spiritual rights) were studied.
Machine summary:
"در صورت پذیرش تنبیه به عنوان ابزار مجاز تربیتی و در نظر گرفتن آن به مثابه یکی از شئون اعمال حق تربیت والدین، این پرسش حقوقی مطرح خواهد شد که آیا تنبیه بدنی با حق کودک بر تمامیت جسمانیاش در تناقض قرار نمیگیرد؟ و آیا والدین مجاز به نقض تمامیت جسمانی کودک خود هستند؟ چگونه میتوان راه حلی حقوقی و قانونی برای رفع این تناقض به دست آورد؟ از آنجا که فقه امامیه منشأ حقوق و قوانین داخلی است، بررسی موضوع تنبیه در فقه امامیه ضروری به نظر میرسد.
بدیهی است از آنجا که اصل بحث آزادی عقیده و بیان، خود معرکهی آراء نظریهپردازان علوم انسانی (از فلسفه و روانشناسی و جامعهشناسی گرفته تا فقه و حقوق) بوده است و هر جریان فکری بسته به نظرگاهی که در باب انسان، جامعه، حقیقت و آزادیهای انسانی اتخاذ میکند موضعی متفاوت در قبال این مسئله ابراز کرده است، نتایج حقوقی متفاوتی نیز از هر یک از مبناهای نظری موجود استخراج میشود و در هر حوزهی جغرافیایی، فرهنگی، دینی و سیاسی در سراسر جهان، قوانین و مقررات متفاوتی دربارهی مسئلهی آزادی بیان و عقیده وضع شده که صورت مسئلهی مقاله (یعنی نسبت حق والدین بر تربیت و حق کودک بر آزادی بیان و عقیده) را نیز دستخوش تفاوت و تغییر بنیادین میسازد."