Abstract:
نبوت، «نووئا» از آموزه های اساسی قرآن و عهد عتیق است. اوصاف انبیا، مراتب آنان، وحی و حالات انبیا هنگام دریافت وحی، ازجمله مباحث مشترک حوزه نبوت در این دو کتاب مقدس است. در عهد عتیق مباحثی از نبوت مطرح شده که در قرآن نیامده، و یا کمتر بدان پرداخته شده است. نبوت زنان، نبوت گروهی و نبوت دروغین از آموزه های خاص عهد عتیق است. انبیا زن که به مادر اسرائیل موسوم اند، همچون انبیا مرد به نبوت و پیشگویی می پرداختند. در قرآن کریم به پیامبری زنان، اشاره نشده است و تنها نام بیست و پنج نفر از پیامبران تصریح شده، که همگی از مردان هستند. در این تحقیق به مقایسه آموزه های عهد عتیق و قرآن درباره نبوت اشاره می شود.
Prophecy (נְבוּאָה) is among the basic teachings of the holy Quran and the Old Testament. The prophet’s conditions and ranks، revelation and prophets modes during revelation are among the common discussions of the two in the field. There are some discussions in the Old Testament about prophecy which are not mentioned or less is dealt with them in the Quran; of which may be counted Prophecy of women، group prophecy، and false prophecy. Prophetesses، called mother of Israel، like prophets were embarking on prophecy and foretelling. However، one may not find any reference to a prophetess in the Holy Quran and only the names of twenty five prophets have been stipulated. Comparison of these teachings of the Old Testament with those of Quran is the focus of this study.
Machine summary:
"(سفر دانیال، باب 9: 21؛ شوری / 51) از دیگر امور اساسی بحث عصمت است که در اسلام لطفی خفی است که خداوند آن را به بنده مکلفش عطا میکند، بهطوری که در او انگیزهای برای ترک طاعت و ارتکاب معصیت وجود ندارد، درحالیکه قادر به انجام این کار میباشد و آن به این جهت است که اگر این امر صورت نگیرد اطمینانی به قول آن شخص حاصل نمیشود، درنتیجه فایده بعثت منتفی میگردد؛ (سیوری، 1386: 37) ولی در اعتقادات یهودی، عصمت عملی انبیا به مفهومی که مسلمانان معتقداند، وجود ندارد، بهطوری که در آن دروغ، خدعه و حتی زنا به انبیا الهی نسبت داده شده است: شرب خمر به نوح، (سفر پیدایش، باب 9: 21 ـ 20) عمل زنا به لوط (سفر پیدایش، باب 19: 33) و تنها در مقام تلقی وحی معصوم هستند، (سفر تثنیه، باب 18: 18) نبی قادر به عدم ابلاغ پیام به مردم نیست.
(هاکس، 1377: 874) قرآن: در قرآن کریم به این شکل از انبیا گروهی سخن بهمیان نیامده است و تنها به نبوت همزمان ابراهیم و لوط، موسی و هارون^ اشاره شده است، با این تفاوت که هارون× نبی و کمککار حضرت موسی× در امر هدایت بنیاسرائیل بود و بر قوم جداگانهای مبعوث نشده بود، اما لوط× رسول بود، (صافات / 133) و هدایت قومی را بهعهده داشت (حج / 43) که داستان او و قومش در چند سوره از قرآن آمده است."