Abstract:
در دوران صفویه با اشاعه مذهب تشیع در نظام ارزشی و نگرشی ایرانیان، بناهای مذهبی، آرامگاهسازی و احترام به بزرگان و معصومین (علیهم السلام) از اهمیت والایی در محیط مذهبی برخوردار شده، آرامگاه و بقاع مقدس در نسج جامعه و فرهنگ ایرانی ریشه دوانده و بقاع متبرکه هر شهر بخشی از هویت دینی آن شهر را تشکیل داده است. نمونهایی از این بینش شیعی، آرامگاههای مذهبی همدان در دوران صفویه است. فرضیه بنیادین این پژوهش، بررسی آرامگاه امامزاده اسماعیل (علیه السلام) در همدان به عنوان بخشی از هویت دینی جامعه در دوران صفویه است. امر مهمی که پژوهشگران را در احیا ارزشهای معنوی جامعه یاری میرساند.
Machine summary:
امامزاده اسماعیل علیه السلام (همدان) 101 زهرا پورشعبانیان 102 چکیده: در دوران صفویه با اشاعه مذهب تشیع در نظام ارزشی و نگرشی ایرانیان، بناهای مذهبی، آرامگاهسازی و احترام به بزرگان و معصومین (علیهم السلام) از اهمیت والایی در محیط مذهبی برخوردار شده، آرامگاه و بقاع مقدس در نسج جامعه و فرهنگ ایرانی ریشه دوانده و بقاع متبرکه هر شهر بخشی از هویت دینی آن شهر را تشکیل داده است.
فرضیه بنیادین این پژوهش، بررسی آرامگاه امامزاده اسماعیل (علیه السلام) در همدان به عنوان بخشی از هویت دینی جامعه در دوران صفویه است.
این نگرش منجر به آن گردیده بود که این گونه بناها از اهمیت والایی در محیط مذهبی برخوردار باشند 103 و از آنجایی که عمدتا پیروان تشیع به این بینش مفتخر بودند، بنابراین میتوان چنین نتیجه گرفت که حداقل بینش شیعه در دوام، تقویت و توسعه بقاع متبرکه و فرهنگ آرامگاهسازی از نقش اصلی و اساسی برخوردار بوده است 104 ، آرامگاه و بقاع مقدس در نسج جامعه و فرهنگ ایرانی ریشه دوانده، و در اجتماع ایران دارای برتری خاص خود میباشند همانند توجه به آستان قدس رضوی و حرم حضرت معصومه (علیها السلام) و هزاران امامزاده دیگر.