Abstract:
جنایتی که بر مجنی علیه وارد می شود، گاه به ضمیمه عامل درونی ـ مثل بیماری ـ یا عامـل بیرونی جنایی ـ همچـون ایـراد جراحـت ـ یـا عامـل بیرونـی غیرجنـایی ــ ماننـد سـقوط از ارتفاع ـ باعث مرگ مجنی علیه می شود. در این گونه موارد که عامل دیگری نیز در فـوت مجنی علیـه دخالـت داشـته ، نسـبت بـه میـزان مسـئولیت جـانی سـه احتمـال مطـرح اسـت : «مسئولیت کامل »، «عدم مسئولیت » و «مسئولیت نسبی ». مفروض ایـن نوشـته آن اسـت کـه معیار ضمان، صحت استناد جنایت است ؛ از این رو، در هر مـوردی کـه جنایـت بـه جـانی مستند نباشد، ضمان وی منتفی بوده، در هر موردی که فـوت بـه طـور کامـل بـه او مسـتند باشد، ضمان به طور کلی متوجه وی خواهد شد و اگر فوت، هم به جنایت مسـتند باشـد و هم به عامل دیگر، در این صورت جانی به همان نسبتی که فعل او در وقوع نتیجه دخالـت داشته ، ضامن خواهد بود؛ البته با ملحوظداشتن این نکته که در هـر حـال شـرط مسـئولیت جانی ، آن است که میان جنایت اولیه با تحقق نتیجه ، بیش از یک سال فاصله نیفتاده باشد.
The crime committed against the victim, if an internal factor (such as disease) or an external penal factor (such as injury) or an external nonpenal factor (such as fall from height) is added to it, may sometime lead to the death of the victim. In such cases, since another factor has been involved in the death of victim, three probabilities are at stake of the responsibility of the criminal: “full responsibility”, “absence of responsibility” and “relative responsibility”. In this writing, it has been assumed that the standard for responsibility is that crime should be correctly ascribed; thus, in cases in which there is no justification to ascribe the crime to the criminal, his responsibility will be null and void; in a case in which death may be fully ascribed to [the crime committed by] the criminal. Responsibility will be fully that of hi, and if it [death] may be ascribed both to the crime and another factor, the criminal will be responsible as much as his act has been of influence in occurrence of the result; of course, it should be noted that under each and every condition, the criminal will be responsible, if the time interval between the original crime and occurrence of result is not more than one year.
Machine summary:
هرگاه جانی ، به شخصی که فاقد حیات مستقر بوده و پیش تر به سبب بیماری یـا سقوط از ارتفاع و یا تصادف در آستانه مرگ قرار گرفته و فقـط آخـرین رمـق او بـاقی مانده است ، جنایتی وارد سازد، در این صورت جانی چه مسئولیتی خواهد داشت ؟ در موارد ضمان ، آیا مسئولیت جانی از حیث تحقق نتیجه ، به یک بازه زمـانی مقیـد می باشد یا مسئولیت وی مطلق است ؟ به عبارت دیگر، پـس از اینکـه مـوارد ضـمان و مسئولیت جانی تبیین و تفکیک شد، باید به این پرسـش پاسـخ داد کـه حصـول نتیجـه (تحقق فوت ) تا چه زمانی پس از جنایت باشد، می توان ضمان را متوجه وی نمود؟ اگر مثلا سی یا چهل سال پس از وقوع تصادف مصدوم (مجنی علیه ) در اثر تحلیل تدریجی قوای بدنی و سرایت آثار تصادف فوت کند، آیا می تـوان راننـده را مسـئول دیـه نفـس مصدوم برشمرد؟ چنانچه پاسخ منفی باشد، استناد فوت به جانی تا چـه زمـانی پـس از ایراد صدمه ممکن است ؟ با توجه به مقدمه پیش گفته ، مطالب این نوشته در شش مبحث پیگیری مـی شـود که در پنج مبحث نخست ، به این پرسش پاسخ داده خواهد شـد: مسـئولیت ضـارب در مواردی که صدمه وارده توسط او تأثیر نسبی صدمه بر مرگ مجنی علیه دارد، بـه چه میزانی است ؟ و مبحث آخر نیز به منظور پاسخگویی به این پرسش است کـه تـا * چه زمانی پس از صدمه و جنایت اولیه ، امکان اسـتناد جنایـت نهـایی و نتیجـه بـه جانی وجود دارد؟ پیش از ورود به بحث باید یادآور شد که در این تحقیق ، معیار ضمان و ضابطه مسئول جنایت شمرده شدن افراد، صدق انتساب عرفی جنایت به آنهاست .