Abstract:
اسطوره یکی از مباحث مطرح در ادبیات تطبیقی است. پیوند اسطوره و ادبیات، با توجه به
اینکه اولی شفاهی و در گسترة باورهای انسانی و دومی نوشتاری و در قلمرو زیباشناسی
است، اندکی گنگ می نماید. اما با بررسی بیشتر آشکار می شود که همانندی های بسیاری میان
آن دو وجود دارد و هر دو این مقولات از منطق یکسانی پیروی می کنند که همان منطق داستان
است. از سوی دیگر، منطق داستان خود دارای ساختاری است که ریشه در قواعد خیال دارد.
گذار از اسطورة شفاهی به متن ادبی روندی کند و بلندمدت داشته است که طی آن سراینده،
شنونده، بیننده و مضمون جای خود را به شاعر (یا نویسنده)، خوانندة منفرد و داستان ادبی
داده اند. جهان اسطوره و جهان ادبیات در دنیای بزر گتری به نام دنیای داستان جای می گیرند.
Machine summary:
اما با بررسی بیشتر آشکار می شود که همانندی های بسیاری میان آن دو وجود دارد و هر دو این مقولات از منطق یکسانی پیروی می کنند که همان منطق داستان است .
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ 1 Raymond Trousson 2 Yves Chevrel 3 figures mythiques 4 Pierre Brunel 5 mythocritique 6 Mythocritique, théorie et parcours 7 Daniel Madelénat 8 père œdipien 9 fille nostalgique et toujours amoureuse حضور اسطوره های فراوان در ادبیات و حتی در برخی موارد چیرگی اسطوره بر متن ادبی کاملا مسلم است ، تا جایی که عنوان متن می تواند اشاره ای مستقیم به یک اسطوره باشد.
این بحث ما را به موضوع پیوند میان داستان اسطوره ای و انواع ادبی رهنمون می شود که محملی برای مطالعه دو رویکرد ساختاری ١ و گاه شماری ٢ است .
اما رویکرد گاه شماری که نورتروپ فرای ٦ پیشرو آن است ، اساس کار خود را بر «تشابه میان اسطوره و ادبیات » می نهد: «هر اندازه مقوله ای که ادبیات می نامیم بسط می یابد، این گونه داستان ها در یکدیگر ادغام می شوند و اسطوره های سنتی تغییر می کنند و در بطن داستان ها، رمان ها یا حماسه ها تحول می یابند؛ آنها مرحله به مرحله وارد شعر غنایی می شوند» (فرای ٤٤).
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ 1 Rolland Barthes, Le Degré zéro de l’écriture 2 André Jolles داستان اسطوره ای ابتدا مسئله ای طرح می کند و سپس در همان زمان راه حل آن را ارائه می دهد، اما نه به شکل گفتمان منطقی ، بلکه از ورای تصویرپردازی در باب ماجرایی که ابتدایی دارد و انتهایی و نیز سلسله حوادثی .