Abstract:
با ورود دانش نوپای سیاستگذاری به ایران، تلاش برای کاربست آن در حوزههای مختلفی که در آنها امکان سیاستگذاری هست، آغاز شده است. از جملة این حوزهها، حوزة علم است. این مقاله به سیاستهای علمی پس از انقلاب اسلامی در بخش علم با تأکید بر علوم انسانی میپردازد و درصدد پاسخ به این پرسش است که پس از شکلگیری نظام اسلامی در ایران، در سیاستهای تدوینیافته در زمینة علم (انسانی)، به چه اموری توجه شده است؛ سیاست علمی چه تغییراتی را پشتسر گذارده و از چه الگویی تبعیت میکند. روش تحقیق با توجه به تأکیدی که بر اسناد بالادستی وجود دارد تحلیل محتوا و در مواردی به تحلیل گفتمان است و نتیجة تحقیق رشد تدریجی توجه به علم طی سالهای پس از انقلاب و استفاده از الگوهای متنوع در سیاستگذاری، و غلبة حاکمیت سیاست تبعی در نگاه به علم (انسانی) است.
With the initiation of the new science of policy-making in Iran، efforts have been made to apply it in the different areas which can lend themselves to policy-making. One of these areas is the area of science. Emphasizing on the human sciences، this paper investigates the scientific policies in the post Islamic Revolution period and seeks to answer these questions: what things were taken into consideration in formulating the policies on the human science? What changes did scientific policy undergo? And what models did it follow? Considering the emphasis on top secret documents، the research method of this paper is content analysis and in some cases، discourse analysis. The results show that there has been a gradual development in the world of science in the post Islamic Revolution period، besides the use of varied models in policy-making and prevalence of the domination of subject policy when the human sciences is in question.
Machine summary:
"برخی امور که موارد مشابه آن در برنامة چهارم نیز کانون توجه قرار گرفته بود عبارتاند از: حمایتهای لازم مالی و حقوقی از توسعة آموزشها و پژوهشهای بنیادین کاربردی در حوزههای دین و نشر فرهنگ و معارف اسلامی و گرایشهای تخصصی مرتبط (مادة 8)، انجام پژوهشها و مطالعات بنیادی و کاربردی در عرصة فرهنگسازی و آموزشی، و تأسیس رشتههای تخصصی لازم با موضوعاتی مرتبط با امام خمینی(، مقام معظم رهبری، انقلاب اسلامی، دفاع مقدس و ایثار و شهادت در داخل و خارج از کشور (مادة 7)، گسترش ارتباطات علمی با مراکز و نهادهای آموزشی و تحقیقاتی معتبر بینالمللی از طریق راهاندازی دانشگاههای مشترک، برگزاری دورههای آموزشی مشترک، اجرای مشترک طرحهای پژوهشی و تبادل استاد و دانشجو با کشورهای دیگر با تأکید بر کشورهای منطقه و جهان اسلام بهویژه در زمینههای علوم انسانی، معارف دینی و علوم پیشرفته و اولویتدار جمهوری اسلامی ایران بر اساس نقشة جامع علمی کشور با هدف توسعة علمی کشور و توانمندسازی اعضای هیئت علمی (مادة 16 و- 3) یا تأسیس دانشگاه خصوصی در مناطق آزاد تجاری- صنعتی (مادة 112 و 16 و-4)، ایجاد هماهنگی میان نهادها و سازمانهای پژوهشی کشور جهت سیاستگذاری، برنامهریزی و نظارت کلان وزارت علوم تحقیقات و فناوری و شورای عالی علوم، تحقیقات و فناوری، گسترش همکاریهای صنعت و دانشگاه (مادة 150)، در برنامة چهارم به برنامهریزی برای جلوگیری از خروج نخبگان توجه شده بود."