Abstract:
هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی زوج درمانی تلفیقی رفتاری گروهی بر افزایش رضایت شغلی مراجعان مرد شاغل در شرکت ملی نفت اجرا شد. روش در این پژوهش از طرح تجربی و پیش-آزمون، پس آزمون با گروه کنترل استفاده شد. شرکت کنندگان در پژوهش شامل20 زوج بودند که به روش نمونه گیری تصادفی ساده از جامعه انتخاب و در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. افراد دو گروه قبل و بعد از مداخله (زوج درمانی تلفیقی رفتاری گروهی)، پرسشنامه شاخص توصیف شغل را تکمیل کردند. برنامه درمانی شامل 12 جلسه 45 دقیقه ای بود که هفته ای یک بار برگزار گردید. برای تجزیه و تحلیل داده های پژوهشی از آزمون لون ، t استودنت و تحلیل کواریانس استفاده شد. یافته ها: نمرات دو گروه آزمایش و کنترل با استفاده از تحلیل کواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج آزمون نشان داد که تفاوت آماری معناداری بین نمرات گروه آزمایش و کنترل در خرده مقیاس های ماهیت کار، رضایت از سرپرست و رضایت از همکاران وجود دارد. اما تفاوت معناداری در سطح 01/0 در خرده مقیاس های رضایت از حقوق دریافتی و شرایط ترفیعات بین نمرات گروه آزمایش و کنترل مشاهده نشد. نتایج پژوهش نشان داد که زوج-درمانی تلفیقی رفتاری گروهی، رضایت از همکاران، سرپرست و ماهیت کار را به گونه معناداری افزایش داده در حالی که روی رضایت از حقوق دریافتی و رضایت از شرایط ترفیعات تاثیر مثبت نداشته است. از این رو یکی از راه های افزایش رضایت شغلی (رضایت از ماهیت کار، سرپرست و همکاران) توجه به زوج-درمانی به خصوص زوج درمانی تلفیقی رفتاری گروهی می باشد و رضایت از حقوق دریافتی و شرایط ترفیعات نیز از عوامل دیگری هم چون مقدار حقوق و شرایط ترفیعات بیشتر تاثیر می پذیرد.
Abstract: The purpose of this study is to examine the efficacy of group integrative behavioral couple therapy on enhancement job satisfaction of clients of workers in National Iranian Oil Company in Tehran. In this research was used experimental design based on pre-test، post-test with control group. The participants were 20 couple that selected randomly from population and settled in experiment and control groups. Each participant in two groups، before and after intervention (group behavioral couple therapy) completed job descriptive index (JDI). For research analysis used Leven s test، t. test for independent groups and Covariance analysis. Treatment program was 12 sessions with 45 second per sessions and one day per week. The results of the analysis test of covariance showed that group integrative behavioral couple therapy was effective in satisfaction of the work itself، supervision and coworkers and treatment wasn’t effective in satisfaction of pay and promotion opportunities. The results of the present study showed، group integrative behavioral couple therapy was effective in satisfaction of the work itself، supervision and coworkers. It was concluded، for enhancing job satisfaction (satisfaction of work itself، supervision and coworkers) should used group integrative couple therapy and pay quantity and opportunities proportion were effected with pay and opportunities satisfactions.
Machine summary:
نتايج پژوهش نشان داد که زوج درماني تلفيقي رفتاري گروهي ، رضايت از همکاران ، سرپرست و ماهيت کار را به گونه معناداري افزايش داده در حالي که روي رضايت از حقوق دريافتي و رضايت از شرايط ترفيعات تاثير مثبت نداشته است .
از اين رو در اين پژوهش به دنبال پاسخ به اين سوال بوديم که آيا با افزايش دادن رضايت زناشويي کارکنان با استفاده از زوج درماني ، رضايت شغلي آن ها هم بهبود پيدا مي کند؟ ديدگاه ها و شيوه هاي گوناگوني براي حل مشکلات بين زوجين به وجود آمده است و يکي از رويکردهاي نوين و اثربخش در اين زمينه ، زوج درماني تلفيقي رفتاري مي باشد.
خلاصه محاسبات تحليل کواريانس براي خرده مقياس ماهيت کار (رجوع شود به تصویر صفحه) فرضيه دوم به اين صورت بود که زوج درماني تلفيقي رفتاري گروهي رضايت از سرپرست مردان شاغل در شرکت نفت را افزايش مي دهد.
خلاصه محاسبات تحليل کواريانس براي خرده مقياس رضايت از حقوق دريافتي (رجوع شود به تصویر صفحه) فرضيه چهارم عبارت بود از اين که زوج درماني تلفيقي رفتاري گروهي رضايت از شرايط ترفيعات مردان شاغل در شرکت ملي نفت تهران را افزايش مي دهد.
خلاصه محاسبات تحليل کواريانس براي خرده مقياس رضايت از شرايط ترفيعات (رجوع شود به تصویر صفحه) فرضيه پنجم پژوهش بيان مي نمود که زوج درماني تلفيقي رفتاري گروهي رضايت از همکاران مردان شاغل در شرکت ملي نفت تهران را افزايش مي دهد.
104 فصلنامه مشاوره شغلي و سازماني / دوره پنجم / شماره ١٦/ پاييز ١٣٩٢ اين فرضيه مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت و مقدار T مربوط به پيش آزمون برابر با ١/٧٧ بوده و از لحاظ آماري در سطح ٠/٠١ معنادار نيست .