Abstract:
سابقه و هدف: فیبریلاسیون دهلیزی یکی از شایعترین آریتمی ها است که در 1% افراد بالای 60 سال و بیش از 5% بیماران بالاتر از 69 سال گزارش شده و عامل خطر مهمی برای سکته مغزی، پیشرفت به سمت نارسایی قلب و افزایش میزان مرگ و میر در بیماران با نارسایی قلبی است. اپلین یک پروتئین موثر بر عروق با کارکرد گشادکنندگی عروق وابسته به اندوتلیوم، اینوتروپ مثبت، کاهنده پس بار و پیش باربطنی، افزایش دهنده قدرت انقباضی قلب است. سطح پلاسمایی اپلین راهنمای عملی در ارزیابی شدت نارسایی قلب و پیشگویی کننده در آریتمی فیبریلاسیون دهلیزی بدون بیماری ساختاری قلب است.
مواد و روش ها: در یک بررسی مورد شاهدی، 26 بیمار مبتلا به فیبریلاسیون دهلیزی بدون بیماری ساختاری قلب و 27 شاهد سالم وارد مطالعه شدند. از بیماران و گروه شاهد، 3 میلی لیترخون وریدی سیتراته اخذ و به آزمایشگاه پژوهشکده تحقیقات غدد دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی ارسال گردید. پس از سانتریفوژ کردن و جدا نمودن پلاسما، در برودت 70- درجه سانتیگراد نگهداری و پس از پایان نمونه گیری ها، غلظت پلاسمایی اپلین به روش الایزا اندازه گیری شد. در این پژوهش بیماران مبتلا به بیماری عروق کرونر، نارسایی قلب،کاردیومیوپاتی، بیماری دریچه ای و روماتیسمی قلب، پر فشاری خون و پرکاری تیروئید از مطالعه حذف شدند.
یافته ها: در گروه بیمار 17 مرد و 9 زن و درگروه شاهد 16 مرد و 11 زن حضور داشتند. میانگین سنی در گروه بیمار و شاهد به ترتیب 4/12±1/53 و 3/8±8/51 سال بود. میانگین سطح پلاسمایی اپلین در گروه بیمار در مقایسه با گروه شاهد تفاوت معنی دار نشان نداد. میزان پلاسمایی اپلین در بیماران مسن تر از 60 سال در مقایسه با سنین کمتر و مساوی 60 سال، بطور معنی داری پائینتر بود ولی در گروه بیمار و شاهد، در سنین بالاتر از 60 سال در مقایسه با سن کمتر و مساوی60 سال تفاوت معنی داری نداشت. میانگین سطح پلاسمایی اپلین در گروه بیمار و شاهد در مردان در مقایسه با زنان تفاوتی نداشت.
نتیجه گیری: میزان پلاسمایی اپلین در گروه بیماران با فیبریلاسیون دهلیزی بدون بیماری ساختاری قلب زیر 60 سال در مقایسه با گروه شاهد، تفاوت معنی داری نداشت ولی در گروه بیماران بالای 60 سال کاهش نشان داد. به نظر نمی رسد تعیین میزان اپلین در سنین زیر 60 سال در این گروه از بیماران عامل تمایزی باشد. لذا نمی توان از آن به عنوان یک عامل نشان دهنده خطر یا هشداردهنده استفاده کرد.
Background and Aim: Atrial fibrillation (AF) is one of the most common arrhythmia and is a risk factor for stroke and heart failure. Apelin is a protein with multiple effects on cardiovascular system such as: endothelium-dependent vasodilation، positive inotropy، declining ventricular preload and after-load and increases cardiac contractility. Plasma level of Apelin is a practical tool for evaluating the severity of heart failure، however، it could be a good prognostic factor in Lone AF.
Material and methods: In this case-control study، 26 patients with Lone AF and 27 age- and sex- matched controls were enrolled. Meanwhile، the following exclusion criteria were applied at baseline: cardiomyopathy، congestive heart failure، hyperthyroidism، hypertension، coronary artery disease، valvular heart disease، and rheumatic heart disease. Then، 3cc citrated venous blood was obtained and Apelin plasma level was measured with ELISA technique.
Results: The study population included 17 males and 9 females with the mean age of 53.1±12.4 years in the LAF and 16 males and 11 females with the mean age of 51.8±8.3 years in the control group. Level of Apelin was not significantly differed between LAF and control group. However، patients aged ≥60 years had significantly lower Apelin level when compared with those younger 60 years. Furthermore، gender did not influence the level of Apelin in LAF and control group.
Conclusion: Results revealed no reduction in Apelin level of Lone AF group aged <60 years old، but there was a significant reduction in Apelin level among patients aged ≥60 years. Hence، Apelin level determination is of low benefit in patients aged <60 years.