Abstract:
در مقاله حاضر، آثار ریسکهای اجتماعی بر میزان نشاط اجتماعی زنان شهری و روستایی دلیجان بررسی شده است. جمعیت نمونه پژوهش، 700 نفر از زنان (49-15 ساله) هشت منطقه شهرستان دلیجان و شش روستای تابعه آن (دهستان جوشق) بوده و اطلاعات حاصله با استفاده از فن پیمایش و تکمیل پرسشنامه گردآوری شده است. بر اساس یافتههای پژوهش، میزان نشاط زنان مورد بررسی، بر حسب متغیرهای زمینهای و خانوادگی تغییر یافته است. از میان ریسکهای اجتماعی مورد بررسی، شامل گرایش و اقدام به خودکشی، طلاق و خشونتهای خانوادگی، و دیررسی ازدواج، سطح تاثیر دیررسی ازدواج بر نشاط زنان، کاملا معنادار بوده است. این تاثیر به طور خاص در مناطق روستایی بیشتر و واضحتر بوده است. این تصور که مشارکت زنان در فعالیتهای بیرون از خانه و گسترش دامنه انتخاب آنها، بر میزان نشاط ایشان میافزاید، مورد تایید قرار نگرفت که به احتمال بسیار زیاد، حضور متغیرهای فردی و اجتماعی دیگر مانند هزینهها و دشواریهای ناشی از پذیرش نقشهای جدید و دیررسی ازدواج، جهت این موضوع را تبیین میکند. بر اساس یافتههای تحلیلی، در مناطق شهری، مقوله بیگانگی اجتماعی و در مناطق روستایی، احساس امنیت اجتماعی، بیشترین تاثیر را در نشاط زنان داشته است.
This research is a comparative study on the effects of social risk and social vitality of rural and urban women Stagecoach has. The study population included 700 women (49-15 years old) 8 and 6 rural villages Joshagh Stagecoach city area has been scanned using the techniques and questionnaire data were collected. Results of the study show that patients and family background variables had different vitality. Of social risks, actions and thoughts of suicide, divorce and domestic violence but had no effect on women's social vitality of rural women's social vitality has been effective in reducing delayed marriage.