Abstract:
مقاله حاضر، رقابت های آلمان، عثمانی و بریتانیا برای تسلط بر مناطق نفتخیز قفقاز پس از انقلاب بلشویکی روسیه را به بحث می گذارد و تاثیر این رقابت ها را بر سرنوشت منطقه ارزیابی می کند. در این راستا، اهمیت استراتژیک منطقه از منظر سه قدرت بزرگ یادشده بررسی می شود و نیروی پیشبرنده سیاست بریتانیا در قفقاز یعنی نیروی شمال ایران موسوم به دنسترفورس معرفی شده و نقش آن در رقابت های منطقهای قدرت های جهانی مطالعه میشود. مقاله نشان می دهد دنسترفورس بهرغم حضور کوتاهمدت چندماههاش در قفقاز، توانست به هدف اصلی خویش که ممانعت از نفوذ آلمان و عثمانی در مستعمرات بریتانیا در شرق بود، جامه عمل بپوشاند؛ یکی از مهم ترین دلایل این موفقیت، شکست آلمان در جنگ اول جهانی و متعاقب آن خروج نیروهای عثمانی از قفقاز بود.
This article discusses the German، Ottoman and British rivalries to dominate the oil lands of Caucasia just after the Bolshevik revolution of Russia and surveys the impact of above-mentioned rivalries on the general situation of region. Hence، the strategic importance of the region will be discussed from the viewpoints of the three great powers. Furthermore، the main military force of Britain in Caucasia، i.e.، Dunsterforce، has been introduced and its role in the regional struggles between the great powers has been studied. This article will illustrate how Dunsterforce، despite its short presence in Caucasia، could reach its main goal that was to prevent the German influence in Britain’s eastern colonies; one main reason of this success was the defeat of German forces in World War I and withdrawal of Ottoman forces from Caucasia.
Machine summary:
"علاوه بر این قدرت گیری بلشویک ها در قفقاز و احتمال همکاری آنان با آلمانی ها و به همان میزان دشمنی با انگلستان ، و در نهایت خطر دست یابی قوای آلمان و ترک های عثمانی به نفت قفقاز و بحریه خزر که پیشروی آنان به شرق را محتمل تر می ساخت ؛ در کنار جاه طلبی خود انگلیسی ها برای پرکردن خلأ قدرت در قفقاز بعد از سقوط رژیم تزاری، از دیگر عواملی بود که این منطقه را برای بریتانیا به صورت کانونی حساس و با اهمیت درآورد.
در نهایت ، با توجه به آن که انگلیسی ها در این کار هزینۀ چندانی صرف نکردند و با توجه به آن که پس از مدتی بسیار کوتاه پس از ورود ترک ها به باکو، دولت عثمانی پیمان متارکه «مدروس » را با متفقین امضا کرد واقدام به خروج قوای خود از قفقاز نمود، قوای انگلیس بار دیگر در نوامبر ١٩١٨ به آسانی وارد قفقاز شدند وتا اگوست ١٩١٩در آنجا ماندند، و به تعقیب و اجرای سیاست های جدید انگلستان ، به ویژه حمایت از جنبش های ضد بلشویکی و تحت فشار گذاشتن شوروی پرداختند که بررسی آن از حوزة نوشتار حاضر خارج بود.
Dunsterforce: نیرویی انگلیسی به رهبری سرتیپ لاینول دنسترویل که بعد از انقلاب اکتبر و خروج نیروهای تزاری از ایران ، مستقیما از سوی ستاد فرماندهی قوای بریتانیا در بین النهرین اعزام شدند تا مناطق شمال غرب و شمال ایران را تحت کنترل گیرند وبرای محقق ساختن این برنامه تلاش کردند با تسلط بر قفقاز خلأ حاصل از عقب نشینی روس ها در جبهه های جنگ با عثمانی و آلمان را در این منطقه پرکنند."