Abstract:
اهداف: حمل ونقل یکی از مهم ترین ارکان توسعة شهری است که برای جابه جایی مردم و کالاها دربین فضاها و اماکن مختلف جغرافیایی به کار می رود. مقالة حاضر درنظر دارد تا با توجه به اهمیت موضوع موردبحث و با بهرهگیری از رویکرد MCDM به ارزیابی و اولویت بندی انواع سیستم های حمل ونقل سریع اتوبوسی و ریلی برای کلانشهر تهران بپردازد. روش تحقیق : اساس تحقیق حاضر بر مطالعات و تجزیه وتحلیل کتابخانه ای استوار بوده است ؛ به این صورتکه ابتدا باتکیه برمطالعات کتابخانه ای و ادبیات نظری موجود که بیشتر برپایة منابع خارجی می باشند، شاخص های متنوع موردنظر دررابطه با سیستم های حمل ونقل سریع استخراج گردید و در ادامه دادههای مربوط به هرشاخص جمع آوری شد. در مرحلة بعد، شاخص ها وارد الگوریتم TOPSIS شدند وسیستم های مختلف برای کلانشهر تهران اولویت بندی گردیدند. یافته ها/ نتایج : براساس مطالعات موجود، سیستم مترو در کلانشهر تهران با دارابودن کمترین فاصله و بیشترین نزدیکی به صورت ایدهآل ، اولین رتبه را به خود اختصاص داده است . بعد از سیستم مترو، سیستم حمل ونقل BRT دومین رتبه را دارا می باشد. با محاسبات فوق، سیستم مونوریل آخرین رتبه را به خود اختصاص داده است . این مسئله نشان می دهد که با توجه به شاخص های موردنظر در مقالة حاضر سیستم مترو بیشترین قابلیت و مطلوبیت را در رفع مشکلات حمل ونقل عمومی کلانشهر تهران دارا می باشد. نتیجه گیری: با توجه به اهمیت و ضرورت ارزیابی و اولویت بندی سیستم های مختلف حمل ونقل بـه - ویژه سیستم های حمل ونقل عمومی سریع در شهرها، در مقالة حاضر با استفاده از رویکـرد MCDM و تکنیکهای TOPSIS و آنتروپی شانون به اولویت بندی و ارزیابی سیستم های یادشده در کـلانشـهر تهران پرداخته شد که درنهایت ، بررسی های صورتگرفته براساس شاخص های موردنظر نشان می دهد که سیستم مترو بیشترین قابلیت و مطلوبیت را در رفع مشکلات حمل ونقل عمومی کلانشـهر تهـران دارا می باشد. درمقابل ، سیستم مونوریل قابلیت و اولویت بسیار پایینی اسـت ؛ بـرهمین اسـاس، مـدیران شهری در کلانشهر تهران می توانند از سیستم مترو به عنوان گزینة اصلی و بلندمدت و از سیـستم هـای دیگر چون سیستم BRT به عنوان راهکارهای کوتاهمدت برای رفع مشکلات حمل ونقل عمومی در این شهر بهره گیرند.
Machine summary:
مقالة حاضر درنظر دارد تا با توجه به اهمیت موضوع موردبحث و با بهرهگیری از رویکرد MCDM به ارزیابی و اولویت بندی انواع سیستم های حمل ونقل سریع اتوبوسی و ریلی برای کلانشهر تهران بپردازد.
این مسئله نشان می دهد که با توجه به شاخص های موردنظر در مقالة حاضر سیستم مترو بیشترین قابلیت و مطلوبیت را در رفع مشکلات حمل ونقل عمومی کلانشهر تهران دارا می باشد.
نتیجه گیری: با توجه به اهمیت و ضرورت ارزیابی و اولویت بندی سیستم های مختلف حمل ونقل بـه - ویژه سیستم های حمل ونقل عمومی سریع در شهرها، در مقالة حاضر با استفاده از رویکـرد MCDM و تکنیکهای TOPSIS و آنتروپی شانون به اولویت بندی و ارزیابی سیستم های یادشده در کـلانشـهر تهران پرداخته شد که درنهایت ، بررسی های صورتگرفته براساس شاخص های موردنظر نشان می دهد که سیستم مترو بیشترین قابلیت و مطلوبیت را در رفع مشکلات حمل ونقل عمومی کلانشـهر تهـران دارا می باشد.
درمقابل ، سیستم مونوریل قابلیت و اولویت بسیار پایینی اسـت ؛ بـرهمین اسـاس، مـدیران شهری در کلانشهر تهران می توانند از سیستم مترو به عنوان گزینة اصلی و بلندمدت و از سیـستم هـای دیگر چون سیستم BRT به عنوان راهکارهای کوتاهمدت برای رفع مشکلات حمل ونقل عمومی در این شهر بهره گیرند.
این مسئله نشان می دهد که با توجه به شاخص های موردنظر در مقالة حاضر، سیستم مترو بیشترین قابلیت و مطلوبیت را در رفع مشکلات حمل ونقل عمومی کلانشهر تهران دارا می باشد.