Abstract:
هدف از مطالعۀ حاضر، مقایسۀ اثر برنامۀ تمرین تناوبی شدید و تمرین تداومی متوسط بر حداکثر اکسیژن مصرفی (VO2max)، آستانۀ تهویهای (VT) و نقطۀ جبران تنفسی (RCP)، زمان اجرای دو 3000 متر و همچنین اوج توان تولیدی (PPO) و میانگین توان تولیدی (MPO) بود. بدین منظور، تعداد 24 بازیکن فوتبال دانشگاهی داوطلبانه در این مطالعه شرکت کردند. آنان به صورت تصادفی به دو گروه تمرین تناوبی (12 نفر) و گروه تمرین تداومی (12 نفر) تقسیم شدند. هر جلسۀ تمرینی شامل 10 دقیقه گرم کردن، برنامۀ تمرین تناوبی (10-6 تکرار دویدن 30 ثانیهای با شدت تمام و استراحت 4 دقیقه بین هر تکرار) یا برنامۀ تمرین تداومی (45 دقیقه دویدن با شدت 70 درصد VO2max هر آزمودنی) و 5 دقیقه سرد کردن بود که 3 جلسه در هفته و به مدت 8 هفتۀ متوالی اجرا شدند. به دنبال مداخلۀ تمرینی VO2max (6/7 درصد در مقابل 9/8 درصد)، VT (5/4 درصد در مقابل 9/3 درصد) و RCP (2/4 درصد در مقابل 8/3 درصد) افزایش، و زمان اجرای دو 3000 متر (4/4- درصد در مقابل 2/4- درصد) کاهش معنیداری به ترتیب در گروه تمرین تناوبی و گروه تمرین تداومی نشان دادند (05/0 p ≤). تغییرات این متغیرها بین دو گروه، تفاوت معنیداری با همدیگر نداشتند (05/0 p >). همچنین، افزایش PPO (3/8 درصد) و MPO (9/10 درصد) تنها در گروه تمرین تناوبی معنیدار شد (001/0 p ≤). به نظر میرسد برنامۀ تناوبی شدید با روش تمرینی حاضر در مقایسه با تمرین تداومی متوسط، باعث سازگاریهای مشابهی در آمادگی قلبی- تنفسی و اجرای استقامتی میشود. همچنین، برنامۀ تناوبی شدید باعث افزایش همزمان در ظرفیت بیهوازی میشود.
Machine summary:
"درحالیکه ورزشکاران از روشهای مختلف تمرینی برای افزایش آمادگی هوازی و بیهوازی خود استفاده میکنند، تحقیقات اخیر نشان دادهاند که شکلی از تمرینات که با عنوان تمرینات تناوبی شدید 1 شناخته میشوند، باعث بهبود سریع و همزمان این متغیرها در مقایسه با تمرینات تداومی با شدت متوسط 2 میشوند (2،3،4).
برای مثال، بیکام و همکاران 1 (2004) با وجود اجرای برنامۀ تمرین تناوبی شدید در طول 6 هفته (30-14 تکرار از دوهای 15-5 ثانیهای با شدت 100-90 درصد و نسبت کار به استراحت 5:1 که به 3:1 کاهش مییافت) نتوانستند تغییر معنیداری در VO2max، آستانۀ تهویهای (VT) و همچنین اقتصاد دویدن نشان دهند (7).
اوج توان تولیدی (PPO) و میانگین توان تولیدی (MPO) در پیش آزمون و به دنبال مداخلۀ تمرینی در دو گروه متغیر گروه تمرین تناوبی شدید گروه تمرین تداومی متوسط پیش آزمون پس آزمون پیش آزمون پس آزمون PPO (وات/کیلوگرم) 9/0 ± 4/11 † * 5/0 ± 3/12 1/1 ± 2/11 9/0 ± 5/11 MPO (وات/کیلوگرم) 7/0 ± 2/7 † * 6/0 ± 8 8/0 ± 3/7 5/0 ± 5/7 * (001/0 p ≤) در مقایسه با پیش آزمون در همان گروه † (05/0 p ≤) افزایش بالاتر در مقایسه با گروه تمرین تداومی قبل از تمرینات، بین زمان اجرای دو 3000 متر با VO2max (77/0- =r؛ 001/0 = p) و RCP (41/0- =r؛ 022/0 = p) همبستگی منفی معنیداری وجود داشت.
نکتۀ جالب دیگری که از نتایج این مطالعه به دست آمده است، افزایش ظرفیت بیهوازی تنها به دنبال برنامۀ تمرین تناوبی شدید است که میتواند اهمیت زیادی برای رشتههای ورزشی که در آنها همۀ دستگاههای انرژی هوازی و بیهوازی درگیر میشوند، داشته باشد."