Abstract:
فعالیت بدنی آثار فیزیولوژیک، روان شناختی و اجتماعی مثبتی دارد. با وجود این، رابطه فعالیت بدنی با افسردگی سالمندان در کشور ناشناخته است. این تحقیق به منظور بررسی ارتباط فعالیت بدنی با افسردگی طراحی شد. جامعه آماری، سالمندان شهر اراک در سال 1392 بودند که 263 نفر در تحقیق شرکت کردند. داده ها با پرسشنامه «ویژگی های جمعیت شناختی»، «مقیاس افسردگی سالمندان-فرم 15سوالی» و «سنجش سریع فعالیت بدنی» (RAPA) جمع آوری و با ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون خطی، آزمون تی، آنالیز کوواریانس و با نرم افزار SPSS-16 تحلیل شد.
یافته ها نشان داد افسردگی با سن، اشتغال، سابقه افتادن، وضعیت اقتصادی، فعالیت بدنی، تحصیلات و سلامتی ادراک شده رابطه معنا داری دارد ( 05/0P≤). متغیرهای فعالیت بدنی، سابقه افتادن در یک سال گذشته، وضعیت اقتصادی و سلامتی ادراک شده افسردگی را پیش بینی کردند (R2= 0.358; P≤0.05). میانگین نمره فعالیت بدنی مردان سالمند از زنان سالمند به طور معنا داری بالاتر بود. میانگین نمره فعالیت بدنی سالمندان 60 تا 69 سال نسبت به همتایان 70 تا 79 سال و 80 سال و بالاتر نیز به طور معنا داری بالاتر بود ( 05/0P≤). در میانگین نمره افسردگی، تفاوت مرتبط با سن و جنس یافت نشد. این یافته ها بر تاثیر فعالیت بدنی بر افسردگی در سالمندی تاکید دارد.
Physical activity has physiological، psychological، and social positive effects. However، the relationship between physical activities and depression of the elderly in the country is unknown. This study was designed to examine the relationship between physical activity and depression. The statistical population consisted of the elderly of Arak city in 2013 and 263 subjects participate in the study. Data were collected with demographic characteristics questionnaire، Geriatric Depression Scale-short form، and Rapid Assessment of Physical Activity (RAPA) and analyzed with Pearson correlation coefficient، linear regression analysis، t test، ANCOVA test with SPSS-16 software. Findings indicated a significant relationship between depression and age، employment، fall history، economic status، physical activity، education، perceived health (P≤0.05). Variables of physical activity، fall history in the past year، economic status، and perceived health predicted depression (R2=0.358; P≤0.05). Mean score of physical activity in the male elderly was significantly higher than their female counterparts، and mean score of physical activity in 60-69-year-old group was significantly higher than their counterparts in 70-79 and ≤ 80-year-old groups (P≤0.05). There were no significant differences between age and gender and mean score of depression. These findings emphasize the importance of the effect of physical activity on depression in the elderly.
Machine summary:
داده ها با پرسشنامة "ويژگي هاي جمعيت شناختي"، "مقياس افسردگي سالمندان- فرم 15سؤالي" و "سنجش سريع فعاليت بدني" (RAPA) جمع آوري و با ضريب همبستگي پيرسون و تحليل رگرسيون خطي، آزمون تي، آناليز كوواريانس و با نرم افزار SPSS-16 تحليل شد.
روش تحقيق روش اين تحقيق، توصيفي و از نوع همبستگي بود كه در آن رابطة بين فعاليت بدني و برخي ويژگي هاي جمعيت شناختي (متغيرهاي پيش بين) با جامعة آماري تحقيق، سالمندان مناطق افسردگي (متغير ملاك) بررسي شد.
فرم Yesavage, Brink, Rose, Lum, Huang, Adey, and Leirer 15 سؤالي اين پرسشنامه در ايران توسط ملكوتي، فتح اللهي، ميرآب زاده، صلواتي و كهاني (1385) رواسازي و هنجاريابي شد (3).
نتايج جدول حاكي است كه متغيرهاي پيش بين در اين تحقيق يعني سطح فعاليت بدني، سابقة افتادن، وضعيت تأهل، وضعيت اقتصادي و سلامتي ادراك شده در مجموع بيش از 33 درصد تغييرپذيري نمره هاي افسردگي (متغير ملاك)، را تبيين كردند.
بحث و نتيجه گيري هدف از اين تحقيق، بررسي رابطة بين فعاليت بدني و برخي ويژگي هاي جمعيتشناختي با افسردگي در سالمندان زن و مرد ساكن در جامعة شهري اراك بود.
يافته هاي تحقيق نشان داد كه فعاليت بدني سالمندان با افسردگي رابطة معنا داري دارد.
اين يافته با نتايج هندرسون و آينسوورث (2001)،گُگين و مورو (2001)، Bjornebekk, Mathe and Brene Activity Theory Blumenthal, Babyak, Moore, Craighead, Herman, Khatri, Waugh, Napolitano, Forman, Appelbaum, Doraiswamy and Krishnan ياسوناگا، توگو، واتانابه، پارك، شفارد و آئوياگي 1 (2008) كه اظهار داشتند همراه با افزايش سن، فعاليتبدني به ويژه در دوران سالمندي، به طور معنا داري كاهش مي يابد (40، 21، 20)، همسو بود.