Abstract:
همکاری علمی به عنوان کار مشترک محققان جهت کسب هدف مشترک ، یعنی تولید دانش علمی تعریف می شود. می توان آن را از شاخص های اصلی توسعه علمی هر جامعه به حساب آورد که به یک موضوع اصلی در سیاست گذاری های علمی تبدیل شده است . هرچند که در طول سال های اخیر علاقه زیادی نسبت به همکاری تحقیقاتی نشان داده شده است اما همکاری علمی در ایران هنوز به خوبی شکل نگرفته است . هدف مقاله حاضر بررسی تاثیرعوامل اجتماعی بر میزان همکاری علمی اعضای هیئت علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد سنندج در سال ٩٠- ٨٩ است . روش تحقیق پیمایشی است و نمونه ١٦٧ نفر برآورد شده است . نتایج تحقیق نشان داد که اکثر اعضای هیئت علمی ، الگوی همکاری علمی درون رشته ای را ترجیح داده اند و بیشترین همکاری علمی در زمینه ویرایش کتاب بوده است . همچنین هر قدر مدرک تحصیلی و رتبه علمی اساتید بالاتر است میزان همکاری علمی بیشتر است . متغیر بومی و غیر بومی بودن اعضای هیئت علمی نیز رابطه معناداری با میزان همکاری علمی آن ها داشته است . ضعف ارتباطات اولیه و نهادین بین استادان و پژوهشگران ، فراهم نبودن ساختار لازم جهت تقویت فضای هنجاری و نمادین در جامعه علمی از دیگر نتایج است .
Machine summary:
"پاییز٩٠ Journal of social sciences, 2011(Autumn), Vol. 5, No. 3 بررسی تأثیر عوامل اجتماعی بر میزان همکاری علمی اعضای هیئت علمی (مطالعه موردی دانشگاه آزاد سنندج ) دکتر جمال ادهمی ١، ماکوان اکملی ٢ ،مهدی ورمزیار٣ چکیده : همکاری علمی به عنوان کار مشترک محققان جهت کسب هدف مشترک ، یعنی تولید دانش علمی تعریف می شود.
بنابراین با توجه به داده های حاصل ، نتیجه عبارت است از: همکاری علمی دانشکده ادبیات < همکاری علمی مهندسی < همکاری علمی علوم پایه < همکاری علمی دانشکده دامپزشکی همکاری علمی دانشکده پرستاری و مامایی <همکاری علمی دانشکده کشاورزی < جدول (٢) ضریب همبستگی بین میزان « همکاری علمی » پاسخگویان و متغیرهای مستقل : متغیر مستقل متغیر وابسته ارتباطات و تعاملات سرمایه فرهنگی انرژی عاطفی سن سابقه کار تعداد واحد تدریس مدرک تحصیلی رتبه علمی میزان همکاری علمی .
در بیشتر این پژوهش ها متغیرهای درون حوزه علم مثل تعداد همکاران ، تعداد انتشارات ، تعداد مقالات ، رتبه افراد و رشته آن ها، سابقه آن ها در رابطه با میزان همکاری مورد توجه قرار گرفته اند و بیشتر بر روی کیفیت همکاری علمی و بالابردن کارایی ، و نشان دادن مزیت های همکاری علمی مثل کاهش هزینه های ارتباطات ، تقسیم کار منصفانه ، با اهمیت شدن حوزه های بین رشته ای تمرکز شده است در واقع روش اغلب پژوهش ها، بررسی تعداد مقالات مشترک و نیز تعداد نویسندگان در هر اثر مشترک در حوزه های مختلف موضوعی و سنجش سایر متغیرها در ارتباط با میزان همکاری علمی بوده است .
Lee, Sooho & Bozeman, Barry(2005)"The Impact of Research Collaboration on Scientific Productivity"."