Abstract:
مقدمه : امروزه اچ .آی .وی . ایدز تنها به عنوان یک بیماری و حامل آن به عنوان بیمار شناخته نمی شوند. از آنجایی که راه های انتقال این بیماری بیشتر مربوط به رفتار انحرافی بشر بوده است ، نسبت به این بیماری یک استیگما شکل گرفته است . این مقاله درپی بررسی تأثیری است که استیگما بودن این بیماری در جامعه ایران بر روی درمان این بیماران و رابطة متقابل پزشک و بیمار اچ . آی . وی مثبت برجای گذاشته است . روش : روش مورد استفاده قرار گرفته در این مطالعه روش کیفی بوده است . جمع آوری داده ها با استفاده از تکنیک مصاحبه انجام گرفته که برای مصاحبه با بیماران اچ . آی . وی مثبت از مصاحبه عمیق و برای مصاحبه با پزشکان متخصص عفونی از مصاحبه نیمه ساخت یافته استفاده گردیده است . این مطالعه در مرکز مشاوره و بخش عفونی بیمارستان امام خمینی انجام گرفته است و شش نفر از مراجعان مرکز مشاوره رفتاری و هفت نفر متخصص بیماری های عفونی انتخاب شده اند. یافته ها: استیگمای ایدز ترس های نابجایی را در جامعه پزشکی برانگیخته است که کنش متقابل پزشک و بیمار اچ . آی . وی مثبت را تحت تأثیر قرار داده و در بسیاری موارد موجب تبعیضات درمانی برای این بیماران شده است . نتیجه گیری : براساس نتایج به دست آمده استیگمای ایدز تأثیر نامطلوبی در جامعة پزشکی ما داشته است و این مسئله مانعی برای دستیابی بیماران مبتلا به اچ . آی . وی . ایدز به حقوق درمانی برابر می باشد. نتایج نشانگر نقش استیگما در تبدیل این بیماری به یک پدیدة اجتماعی فرهنگی می باشد. پزشکان نیز مانند دیگر آحاد جامعه تحت تأثیر ارزش ها، هنجارها و برساخت های جامعه قرار دارند.
Machine summary:
"اما به دلایلی که در بالا عنوان شد پزشکان و کادر درمانی در مورد رعایت این اصول و قوانین با چالش مواجه می شوند زیرا ایدز اکنون به عنوان یک مسئله فرهنگی و اجتماعی مطرح است و مبتلایان به عنوان هنجارشکنان و افرادی که رفتاری برخلاف ارزش های پذیرفته شده در جامعه داشته اند، نشان می خورند و این مانع دستیابی آن ها به حقوق درمانی برابر می شود.
تبعیض در ارائه درمان برابر تمامی پزشکان مشغول به درمان در بخش عفونی بیمارستان امام خمینی رعایت این اصل را سر لوحة کار خود قرار داده اند و بر طبق صحبت های خودشان تا به حال برای آن ها پیش نیامده که برخلاف این اصل عمل کنند اما خود این پزشکان توضیح می دادند که در این بخش با این بیماران مانند بیماران دیگر رفتار می شود و تبعیضی برای آن ها وجود ندارد و از تمام امکانات بخش برای درمان و بهبود این بیماران استفاده می کنند، همان طور که در مورد بقیه بیماران این کار را می کنند زیرا که هدف این مرکز برای مشاوره و کمک به این بیماران است اما بر طبق گفته های خودشان بسیاری از همکارانشان دید منفی نسبت به این بیماران دارند و بسیار پیش آمده که در صورت نیاز این بیماران به همکاری پزشکانی با تخصص های دیگر یا کمک گرفتن از بخش های دیگر بیمارستان با امتناع پزشکان و کادر درمانی مواجه شده اند و نتوانسته اند درمان بیمار را ادامه دهند یا آنچه که مورد نیاز بیمار است وکمک سایرین را می طلبد انجام دهند."