Abstract:
پدیده بازداری بازگشت (IOR) بهعنوان یک کنش بازداری شناختی، اشاره به سرکوب نسبی توجه به محرکهایی دارد که اخیرا مورد توجه قرار گرفتهاند. این کنش در آدمی دارای ارزش انطباقی است (ونگ و کلاین، 2010). با توجه به علایم مرکزی در اختلال وسواس اجباری (OCD) احتمال نقص در بازداری شناختی وجود دارد. اما نتایج پژوهشها در این زمینه بسیار ناهمسو است. از این رو این پژوهش در جهت بررسی نقص احتمالی IOR در نمونهای بالینی از وسواس شستشو انجام گرفت. این مطالعه به روش علی مقایسهای بود. سه مقیاس پرسشنامه افسردگی بک ویرایش II(BDI-II)، پرسشنامه بازنگری شده وسواسی اجباری (OCI-R) و آزمون IOR هیجانی بر روی نمونه پژوهش شامل 30 نمونه بالینی مبتلا به اختلال وسواس شستشو (%20 مذکر) و 30 نمونه غیروسواس (%7/26 مذکر) اجرا شدند. تحلیل دادهها با استفاده از تحلیل کواریانس چندمتغیره نشان داد که افراد دچار وسواس شستشو نقصی در IOR ندارند (134/0=2η ؛ 866/0= Wilk’s Lambda؛ 05/0
از طرفی بدون در نظر گرفتن عامل گروه ، بین زمان واکنش افراد در کوشش های معتبر و نامعتبر تفاوت معنادار وجود
دارد (0/05>p; 2/29=)که نشان دهنده پدیده IOR عمومی در آزمودنی ها است . بررسی نتایج نشان داد که نقصی در بازداری شناختی در نمونه بالینی از مبتلایان به وسواس شستشو وجود ندارد. احتمال وجود نقص در سطوح دیگر بازداری مانند بازداری رفتاری مطرح است . دیگر تلویحات نظری و تجربی مورد بحث قرار گرفته است .
Inhibition of Return (IOR) as a cognitive inhibition function، refers to the relative suppression of orienting toward stimuli that had recently been considered. This function has an adaptive value in human beings (Wang and Klein، 2010). Regarding the core symptoms of Obsessive-Compulsive Disorder (OCD)، deficit in cognitive inhibition is probable. However، results are inconsistent. Therefore، the present study aimed to study the probable IOR deficit in clinical sample with compulsive washing. This study was conducted with a comparative method. Beck Depression Inventory-version II (BDI-II)، Obsessive- Compulsive Inventory-Revised (OCI-R)، and emotional Inhibition of Return test were administered on 30 clinical samples with compulsive washing (20% male) and 30 normal samples (26/7% male). The results of multivariate analysis of covariance showed that there was no deficit in IOR in compulsive washing (F=1.256، P>.05; Wilk’s Lambda = .866; Y2 = 0.134). On the other hand without considering group effect، there was a significant difference deference between reaction times in valid and invalid trails (t=2.29; P[.05) that shows the general inhibition of return phenomenon in the subjects. This research failed to show cognitive inhibition deficit in clinical samples of compulsive washing، however، the probability of inhibition deficit is suggested in other levels of inhibition such as behavioral one. Other theoretical and experimental implications have been discussed.
Machine summary:
"اگر چـه کلیه پارادایم های توجه انتخابی که به بررسـی بازداری محرک مـی پردازنـد 1- Obsessive-Compalsive Disorder 2- Foa and McNally 3- threat- related stimuli 4- Bannon, Gonsalvez, and Croft 5- Foa and McNally 6- Najmi, Hindash and Amir 7- Muller and Roberts 8- Clayton, Richards, and Edwards 11- De Houwer, Teige-Mocigemba, Spruyt 10- Cohen , Lachen and Springer and Moors عموما نقص در بازداری را در این اختلال نشان داده اند (برای مرور رجوع کنید به مولر و رابرتز۱، ۲۰۰۵)، اما نتایج در این زمینه بسیار ناهمسو است .
برعکس ، اگر SOA طولانی باشد (بیشتر از ۳۰۰ هزارم ثانیه )، نوعی بازداری در پاسـخ به محرک هدف ، رخ مـی دهد که به طولانی شـدن 1- Muller and Roberts 2- Foa, Ilai, McCarthy, Shoyer and Murdock 3- Kampman, Keijsers, Verbraak, Naring and 4- Inhibition of Return Hoogduin 6- MacLeod 5-Posner, Walker, Friedrich, and Rafal 8- Klein 7- Klein and Maclnnes 9- Stimulus Onset Asynchrony زمان واکنش خواهد انجامید.
به عنوان مثال بیماران مبتلا به OCD عموما در اهدافی که به دنبال تصاویر نشانه می آید (هم در کوشش های معتبر و هم نامعتبر) کندتر عمل می کنند (وریتز، وون ماهالن ، راندبر، فریک و جلینک ۶، ۲۰۰۹)، در حالی که در دیگر مطالعات تفاوتی 1- Folk, Remington and Johnston 2- Lupianez 3- Taylor and Klein 4- Kingstone and Pratt 5- Tipper, Grison and Kessler 6- oritz, Von Muhlenen, Randjbar, Fricke, and Jelinek در عملکرد بازداری بین گروه های مبتلا به وسواس و افراد نرمال گزارش نشده است (موریتز و ون موهلنن ۱، ۲۰۰۵، موریتز و ون موهلنن ، ۲۰۰۸)."