Abstract:
بروز نخستین نشانههای خیزش مردم مسلمان در کشورهای تونس، مصر، لیبی، بحرین، یمن و در شکلی محدودتر در عربستان و اردن علیه استبداد داخلی و استعمار خارجی، قدرتهای بزرگ و کشورهای توسعهطلب غربی را بر آن داشت تا این حرکتهای مردمی را بهنفع خود مصادره کرده، آنها را از مسیر اصلی خود منحرف کنند. بحث فرایند یا پروژه بودن این حوادث از همین جا رقم خورد؛ زیرا از همان ابتدا، قدرتهای توسعهطلب تلاش بسیاری کردند تا به هر نحو ممکن قیامهای مردمی را ناشی از خواست همزمان غرب و مردم این کشورها برای گسترش تفکرات لیبرالدموکراسی قلمداد کنند. از این رو، در این مقاله کوشش شده است تا با بهدست دادن برخی ادله از جمله ریشههای تاریخی بیداری اسلامی و نیز تأثیر اوضاع داخلی این کشورها بهویژه از جنبة خشم مردم از استبداد داخلی و استعمار خارجی و همینطور اتفاقهایی که پس از پیروزی انقلابها رخ داده است، ثابت شود که خیزش مردم در این کشورها خواستهای است که مسلمانان این منطقه از چندین دهة پیش در انتظار آن بودهاند.
Emergence of primary signs of Muslims uprising in Tunisia، Egypt، Libya، Bahrain، Yemen، and، in a somehow limited form، in Arabia and Jordan against local tyranny and foreign colonization، made big powers and western expansionist countries to expropriate public movements to their own benefit and to deviate such movements from their true path. In fact، the matter of process or project nature of such incidents was pointed out in this point. Because، since the very beginning، expansionist countries launched vast efforts to assume such public movements being arisen from simultaneous will of west and people of these countries for development of liberal democratic thoughts. Therefore، in this article، presenting some evidences including historical roots of Islamic wake up as well as impact of local situation of such countries، especially in terms of public anger against local tyranny and foreign colonization and incidents occurred after victory of revolutions، it is tries to prove that public movement in above countries has been the will of previous decade Muslims of this territory who have been waiting for such an uprising.
Machine summary:
ایشان به ویژه درجریان تحولات اخیرمنطقه وروند بیداری اسلامی ،باسخنان خود ضـمن دعوت مردم کشورهای انقلابی به وحدت وتکیه برمبانی دینی درمسیرمبارزه باظلم وسـتم حکومت های جور وبیگانگان ، مردم مسلمان وانقلابی ایـن کـشورها رابـه تـداوم مبـارزه تـا پیروزی کامل براستبداد واستکبار دعوت کرده اند؛سخنانی کـه همـواره نـصب العـین جوانـان مسلمان دراین کشورها بوده است .
همین مسئله ممکن است یکی ازعلت های وحشت غرب واستکبار جهانی ودررأس آنها آمریکا،ازروند الگوگیری کشورهای منطقه ازنظام جمهوری اسلامی ایران باشد؛چـرا کـه در صورت تحقق کامل این الگوگیری واجرای نظام مبتنی برمـردم سـالاری دینـی درکـشورهای انقلابی ،علاوه براثبات کامل ناکارامدی نظام لیبرال دموکراسـی ،قـدرت هـای فرامنطقـه ای بایـد بساط توسعه طلبی خود راازمنطقة راهبردی خاورمیانه وحتی منطقه ای فراتر ازآن برچینند.
ارتباط قلبی میان مردم کشورهای انقلابی بانظام جمهوری اسلامی ایران به گونه ای است که بسیاری ازگروه های فکری ودینی به ویژه ازمصر،طی ماه های گذشته باشور وشـوق فـراوان وباهدف افزایش تعامل باتنها نظـام مبتنـی بـر مـردم سـالاری دینـی درجهـان ،وگفتگـو بـا اندیشمندان وعالمان حوزوی ودانشگاهی کشور،به ایران سفر کرده اند.
سوم اینکه این انقلاب هاهشداری برای غرب وبه ویژه آمریکاورژیم صهیونیـستی اسـت ؛ به این مضمون که آنها بایدبدانند دنیای اسلام حرکت خود به سوی وحدت راآغاز کـرده ودر این مسیرزیربار هیچ طرح ونقشه ای چه درجهت ایجاد قالـب هـای سیاسـی همچـون طـرح خاورمیانة بزرگ وچه درجهت غیردینی ساختن حکومت های پس ازانقلاب نمی رود.