Abstract:
اعلامیه ی جهانی حقوق بشر و میثاق حقوق مدنی و سیاسی، بر وجود حق بر تجمع مسالمتآمیز برای شهروندان فارغ از مکان تجمع و محتوای آن صحه گذاشته است. با این همه، تجمع به هنگامیکه در عرصۀ عمومی برپا میشود و شکل تظاهرات به خود میگیرد، ممکن است چندان مطلوب دولتها نباشد. چراکه با احتمال بروز اختلال در روند عادی امور، ممکن است برای دیگر شهروندان ایجاد مشکل کند؛ ضمن آنکه تجمع مسالمتآمیز ابزاری است برای اعتراض به سیاستهای دولت. ازاینرو، روشن شدنمبانی حق شهروندان در برگزاری تجمع و همچنین بررسی امکان اعمال محدودیت بر این حقدر وضعیتهای خاص، به شناساندن و ایفایبهتر تعهدات بینالمللی در این زمینه کمک میکند. تلاش جهانی برای تبیین این حق اگرچه به سالها پیش از اقدام شورای حقوق بشر برمیگردد، درک مشترک از حق آزادی تجمع شهروندان پس از توجه شورا به این وضعیتها بیشتر شده است.
Universal Declaration on Human Rights and International Covenant on Civil and Political Rights have endorsed the preexisting right to freedom of peaceful assembly for all citizens regardless of the location of such assemblies and the message which they try to proclaim. However، since peaceful turnouts may be a causative factor for public disturbance and are usually used as an instrument to protest against State’s policies، governments do not seem pleased when a demonstration plans on taking place in public. In order to recognize and secure the right to assembly، the externat to which people can enjoy this right and the circumstances in which governments are allowed to interfere with an assembly should be clarified. Even though international efforts to define the aforementioned right initiated years before Human Rights Council took any steps، the common understanding of what the right to freedom of assembly really is have greatly improved after its involvement and the spotlight on events in a number of Arab countries since 2011.
Machine summary:
"برای مثال ، کنوانسیون اروپایی حقوق بشر که یکی از قدیمی ترین پیمان های بین المللی متضمن این حق محسوب میشود و در مادة ١١ حق آزادی تجمع را به همین شیوه 2 مورد حمایت قرار داده است و تنها تفاوت جزئی و قابل چشم پوشیای با مادة ٢١ میثاق دارد.
چنانکه شورا در مقدمۀ قطعنامۀ ١٥/٢١ که به تأسیس مأموریت برای گزارشگر ویژه انجامید، به صراحت می گوید که حق آزادی تجمع تنها هدف محدودیت هایی واقع میشود که براساس حقوق بین الملل و به ویژه حقوق بشر وضع شده باشد (٢٠١٠ ,Human Rights Council).
عقیدة گزارشگران ویژة حقوق بشر در این زمینه به وجود تعهد دولت در تضمین این حق است که نه تنها باید اجازة برپایی تجمع های بدون برنامۀ قبلی را بدهد، بلکه در قوانین داخلی خود نیز آنها را به عنوان استثنا در نظر بگیرد ( Report of & ٣٠-٢٩ paras :٢٠١٢ ,Ibid the Special rapporteur on extrajudicial, summary or arbitrary .
دولت با کدام تفسیر از اخلاق می تواند برپایی تجمع را با محدودیت مواجه کند؟ آیا اخلاق عمومی مساوی با اخلاقی است که مورد پذیرش اکثریت باشد و بدین ترتیب می توان همواره حقوق اقلیت را 2 محدود کرد؟ شرایط لازم برای تعلیق حق در نگاهی کلی، حقوق مندرج در میثاق براساس مادة ٤ آن به دو دستۀ تعلیق پذیر و تعلیق ناپذیر تقسیم می شوند."