Abstract:
کارایی حرکتی از عوامل مهم و تعیین کننده در عملکرد دوچرخهسواری استقامتی محسوب میشود. با وجود این، مطالعات قبلی که کارایی دوچرخهسواری را در دوچرخهسواران حرفهای و آماتور مقایسه کردهاند، نتایج متناقضی گزارش کردهاند؛ بنابراین، هدف از پژوهش حاضر مقایسة هزینة انرژی و کارآیی دوچرخهسواری در دوچرخهسواران حرفهای و آماتور است. 73 دوچرخهسوار جادة تمرینکردة سطح بالا شامل 42 نفر دوچرخهسوار حرفهای و 31 نفر دوچرخهسوار آماتور در این پژوهش شرکت کردند. آزمودنیها یک آزمون ورزشی قلبی-تنفسی فزاینده (رمپ) را تا سرحد خستگی روی چرخ کارسنج اجرا کردند. هزینة انرژی آزمودنیها از میانگین حجم اکسیژن دمی و حجم دی اکسید کربن بازدمی، بهوسیلة دستگاه تجزیه کنندة گازها و با استفاده از معادلة ارائه شدة برور و همکاران محاسبه شد. کارآیی و اقتصاد دوچرخهسواری آزمودنیها، بهترتیب بهصورت نسبت میزان کار انجام شده به هزینة انرژی و نسبت کار انجام شده به اکسیژن مصرفی در بارهای کاری 200 و 300 وات محاسبه شد. نتایج نشان داد کارآیی و اقتصاد دوچرخهسواری در بار کاری 200 وات بین دو گروه دوچرخهسواران آماتور (کارآیی 76/1±58/22%، اقتصاد دوچرخهسواری، 37/0±68/4 لیتر/کیلوژول) و حرفهای (کارآیی 45/2±27/23%، 51/0±79/4لیتر/کیلوژول) تفاوت معنیداری ندارد، اما در بار کاری 300 وات، کارآیی (011/0=p) و اقتصاد دوچرخهسواری (011/0=p) در دوچرخهسواران حرفهای (کارآیی 72/1±87/23%، اقتصاد دوچرخهسواری 37/0±03/5 لیتر/کیلوژول) بهطور معنی داری بیشتر از دوچرخهسواران آماتور (کارآیی 76/1±58/22%، اقتصاد دوچرخهسواری 27/0±75/4 لیتر/کیلوژول) و درمقابل، هزینة انرژی (98± 1263در برابر 71± 1333 ثانیه/ژول) کمتر بود (018/0=p). بین کارآیی و اقتصاد دوچرخهسواری در دو بار کاری 200 و 300 وات تفاوت معنیداری وجود نداشت. یافتههای این پژوهش نشان داد دوچرخهسواران حرفهای، در مقایسه با دوچرخهسواران آماتور در شدتهای بالا، کارآیی بهتری دارند که تا حدی میتواند تفاوت عملکردی عمدة بین آنها را در شدتهای بالا توضیح دهد.
Machine summary:
"اولا باید اظهار داشت که در مطالعة هاپکر و همکاران (2007) دو گروه از دوچرخهسواران تمرینکرده و تمریننکرده مقایسه شدند (19)، ولی در پژوهش حاضر دو گروه از دوچرخهسواران حرفهای کلاس جهانی و دوچرخهسواران آماتور سطح دو کلاس جهانی مقایسه شدند که توسط اتحادیة بینالمللی دوچرخهسواری کلاسبندی شده بودند، چنانکه حتی ظرفیت هوازی گروه دوچرخهسواران آماتور نخبة سطح دو این پژوهشبسیار بیشتر از گروه دوچرخهسواران تمرینکردة مطالعة هاپکرو همکاران (2007) (66 کیلوگرم دقیقه/میلیلیتر در مقابل 62 کیلوگرم دقیقه/میلیلیتر) بود؛ در نتیجه به نظر میرسد اختلاف بین گروههای مطالعة حاضر از گروههای مطالعة هاپکر و همکاران(2007) کمتر باشد که میتواند تفاوت یافتههای این دو پژوهش را توجیه کند؛ ثانیا از آنجا که بیشتر رقابتها و تمرینات دوچرخهسواری در بارهای کاری بیش از 200 وات انجام میشود، سازگاریها در این بارهای کاری اتفاق میافتد، چنانکه هاپکر و همکاران (2010) نشان دادند کارآیی در دوچرخهسواران رقابتی فقط با اجرای تمرین با شدت بالا برای 12 هفته تمرین افزایش مییابد (23)؛ از این رو کارایی دوچرخهسواران حرفهای و آماتور باید در بارهای کاری بیشتر و شدت تمرینیای مقایسه شود که اغلب در مسابقات از آنها استفاده میشود (30)."