Abstract:
در این مقاله بر آن هستیم که به بررسی و نقد صلح کل در ادبیات عرفانی با مطالعه تطبیقی در سیره و اندیشه
میرالمومنین علی (ع) بپردازیم. ناگفته پیداست که امیرالمومنین (ع) در نهجالبلاغه با توجه به جایگاه والای انسانها اصالت
را به صلح داده است» و جنگ را امری عرضی و فرعی دانسته است که با پایبندی به چارچوب اخلاقی و انسانی صدمات
ناشی از جنگ به حداقل میرسد. در اسلام تاکید بر این اصل است که هرآنچه را برای خود میپسندید برای دیگران نیز
بهسندید. طبق بررسیهای به عمل آمده در هیچ نبردی نیز امیرالمومنین (ع) خواستار اولیهای نبرد نبوده است» در واقع
ایشان بیش از هرکسی از صلح کل و مصالحه استقبال کردهاند. اما صلح و دوستی از اصول اولیة تصوف وعرفان نیز است
و از پایههای مهم ادبیات عرفانی محسوب میشود. در دورههای ابتدایی عرفان و در میان فرقههای ابتدایی این اصل
کمتر وجود دارد اما در سدههای بعدی در تصوف عاشقانه این اندیشه بیشتر آشکار است. بنابراین طبق گزارش ارائه شده»
بر آن هستیم که به روش کتابخانهای و کیفی به بررسی صلح کل در ادبیات عرفانی و آراء امیرالمومنین (ع) بپردازیم.
Machine summary:
بررسي کتيبه هاي ظروف فلزي دوره سلجوقي با تأکيد بر چهار اثر گنجينه اسلامي موزه ملي تاريخ دريافت : ٩٨/٠٩/٢٢ يوسف قاسمي قاسموند١*، فرزاد شکرائي فرد٢ تاريخ پذيرش : ٩٨/١٠/٢٤ کد مقاله : ٤٠٣٤٧ چکـيده در اين مقاله بر آن هستيم که به بررسي و نقد صلح کل در ادبيات عرفاني با مطالعه تطبيقي در سيره و انديشه اميرالمومنين علي (ع ) بپردازيم .
تزئيني ترين شيوه خط کوفي اسلامي که ازجمله مهم ترين و کامل ترين و زيباترين نوع خط تزئيني است ، کتيبه هاي خط با تزئينات انساني و حيواني است ، که در آنها انتهاي حروف به جاي اشکال نباتي به صورت انسان يا حيوان و يا پرنده درآمده است ؛ اين شيوه خوشنويسي مخصوص فلزات دوره سلجوقي است (توحيدي ، ١٣٨٦: ٥٨-٥١).
علاوه بر اين ، در پايان نامه کارشناسي ارشد خضري (١٣٩٠) با عنوان "بررسي طراحي حروف کتيبه هاي ظروف فلزي ايران در دوران سلجوقي "، اين پژوهش ابتدا به منظور شناسايي اين ظروف ، حوزه تاريخي و جغرافياي فلزکاري ايران در دوران سلجوقي معين شده است ، در مرحله بعد، ظروف شناساييشده در نه دسته طبقه بندي شده و خطوط کوفي و ثلث نگاشته شده بر آن ها با انواع تزئيني شان تفکيک و تشريح شده اند،.
ريچل وارد در مورد اهميت فلزکاري مکتب خراسان چنين ميگويد: "ادعاي اين که هرات مرکز صنعت مرصع کاري فلز بوده ، به وسيله ي کتيبه هاي موجود بر روي دو شيء نفيس ، يکي دلو بويرينسکي و ديگري مشربه ي تفليس تأکيد شده است و نام تعدادي از صنعت گران بر اين نکته دلالت دارد که آن ها در هرات زندگي کرده و يا آموزش ديده اند.