Abstract:
مغان در دربار پادشاهان ، مراسم یزش و نیایش را به جـای مـی آوردنـد؛ اجـرای مراسم قربانی ، بدون حضور آنان امکان پذیر نبود؛ چراکه مغان را تنها راه ارتباط با خدایان می دانستند. مـساله مقالـه حاضـر بررسـی مراسـم قربـانی و آیینـی دوره هخامنشیان و تاثیر آن در افزایش قدرت و نفوذ مغان در ایـران باسـتان اسـت . از این رو، پژوهش حاضر با استفاده از بررسی تطبیقی تلاش دارد براساس نوشته های کلاسیک و الواح باروی تخت جمشید به این پرسش پاسخ دهد کـه نقـش مغـان ، بخصوص در زمینه مراسم قربانی و آیینی چه تاثیری در عصر هخامنشیان داشـته است ؟ یافته های پژوهش نشان می دهد بـا قـدرت گـرفتن پادشـاهان هخامنـشی ، مراسم قربـانی و آیینـی نیـز باشـکوه تـر برگـزار گردیـد و در نتیجـه ، سـهمیه و پیشکشی های بیشتری به مغان اختصاص داده شد. این امر باعـث قدرتمنـد شـدن مغان ، تثبیت جایگاهشان ، نفوذ در دولت هخامنشی و تشکیل رتبه های مختلـف و همچنین افزایش قدرت طبقه دین مردان در عرصـه هـای دیـن و دولـت در ایـران باستان گردید.
the only way for relationship with gods. The issue of the present article is the studying of sacrifice ceremony and ritual during Achaemenid period and its impact on the enhancement of their power and influence during Ancient Iran. Therefore، the aim of this research is to answer this question based on comparative study according to classic texts and Persepolis fortification tablets that what was the Magi’s role especially in sacrifice ceremony and ritual during the Achaemenid period? The findings of this research shows that as Achaemenid kings had risen to power، the ceremony and ritual of sacrifice had held more glorious and therefore more quota and present had allocated to them. This issue resulted in the power for Magi، stabilization of their position and influence in Achaemenid state، formation of various ranks and also the raised of power in religious rank in religion and state of ancient Iran.
Machine summary:
این امر باعـث قدرتمنـد شـدن مغان ، تثبیت جایگاهشان ، نفوذ در دولت هخامنشی و تشکیل رتبه های مختلـف و همچنین افزایش قدرت طبقه دین مردان در عرصـه هـای دیـن و دولـت در ایـران باستان گردید.
هخامنشیان ، مغان ، دین در ایران باستان ، آیین ها و مراسم قربانی مقدمه ظاهرا کهن ترین اشاره به واژه ی مغ ، در ریگ ودا دیده می شود که به صـورت maghavan آمده است ١ و از جمله معانی آن می توان به «خداوند بـزرگ ، بخـشاینده و پیـروز» اشـاره نمود که صفاتی برای ایندره هستند.
مغان گروهی از دین مردان قدرتمند و بانفوذ دوره ی هخامنشیان بودند که علاوه بر مسئولیت های مربوط به امور مذهبی و مراسم آیینی ، بر علوم دیگر از جمله نجوم نیز تـسلط داشـتند.
بنـابراین ، در زمـان هخامنـشیان ، مغـان ، دین مردانی بودند که از جایگاه و احترام خاصی در دربار و بـین مـردم برخـوردار بودنـد، مراسم آیینی و قربانی تنها با حضور آنان قابل اجرا بود ؛ چرا که مغان را تنها راه ارتبـاطی با خدایان می دانستند و بدون حضور ایشان ، نیایش ها، فدیه و نثار به خدایان منتقل نمی شد.
همچنین مغان ، با تثبیت جایگاه خود، سنت های شفاهی مربوط به یزش خدایان ایرانی و متون دینی را به نسل های بعد منتقل کردند، این امـر سـبب شـد تـا اصول اولیه دین ایرانیان باستان را در نزد خود محفوظ نگاه داشتند و آن را بـه نـسل هـای بعدی در بستر دوره های تاریخی ایران باستان منتقل کننـد.