Abstract:
اگرچه اختلاف و تعارض انسانها و جوامع بشري امري طبيعي است ولي بايد از
اختلاف غيركاركردي دوري جست؛ چراكه گسترش اين دسته اختلاف ها پيامدهاي
ويران گري دارد و موجبِ فروپاشيدن تفاهم، تعارف و تعاونِ شايسته ي انسان ها مي شود و
به ناكارايي و ناكارامدي جوامعِ انساني مي انجامد. در اين نوشتار، براي رهايي از اين معضلِ
بزرگ و يافتن راهي براي چگونگي رفعِ اختلاف هاي غيركاركردي، به تبيين «راهبرد متعالی در مدیریت حل اختلاف» از ديدگاه ائمه ي معصومين(ع) - به ويژه امام هفتم -
پرداخته ايم. نتيجه ي اين پژوهش، تمسك به توصيه هاي چهارده گانه هاديان قرآني به مثابه
راه رهايي از آفات اختلاف هاي غيركاربردي است
Machine summary:
"چون اگر به این فرض رسیده باشیم که : انسان های موجود انسان هایی هستند که دائما با هم اختلاف دارند و برای حل اختلاف نمی توان کاری انجام داد تا از این بن بست رهایی یافت ؛ آن وقت این سوال مطرح می گردد که «آیا فلسفه ی آموزش و پرورش و تعلیم و تربیت بیهوده نیست ؟» «آیا برجسته کردن کرامت و خلیفه اللهی انسان و به دنبال آن رفتن ، مساوی با انسان ستایی نیست ؟» پاسخ اجمالی این است که لحاظ کردن صفات مذموم انسان توأمان با صفات پسندیده اش ما را به واقعیتی می رساند تا بتوانیم از بحران (یعنی فاصله ی انسان از "آن چه هست " و "آن چه باید باشد") نجات یافته و به "آن چه وعده داده شده است " دست یابیم .
کمال عقل و نقش آن در مصونیت از شر انسان : از منظر راهبرد متعالی ، یکی از راه هایی که می توان به مدیریت حل تعارض و اختلاف دست پیدا کرد، این است که افراد بکوشند تا از حیث عقلی به کمال برسند؛ چون کسی که بکوشد به نشان کمال عقل خود به کسی شر نرساند، نه تنها منشأ تعارض نخواهد شد، بلکه زمینه ی اختلاف و تعارض را پیش از شکل گرفتن از بین خواهد برد."