Abstract:
هدف پژوهش حاضر مقایسۀ تأثیر یک جلسه تمرین پلایومتریک و قدرتی با وزنه بر آنزیم کراتینکیناز تام و
سرمی مردان تکواندوکار بود. پژوهش حاضر از نوع نیمهتجربی دو گروهی بود و در آن C- پروتئین واکنشگر
بیست نفر مرد تکواندوکار بهطور تصادفی در دو گروه همگن (قدرتی و پلایومتریک) دسته بندي شدند.
آزمودنیهاي گروه قدرتی با وزنه، شش دورة تمرینات باز کردن زانو و پرس پا (شدت 70 %) را تا رسیدن به
واماندگی اجرا کردند. آزمودنیهاي گروه پلایومتریک نیز شش دوره از تمرینات پرش عمقی و پرش جانبی (شدت
سرمی هر دو گروه طی C- %70 ) را تا رسیدن به واماندگی اجرا کردند. آنزیم کراتینکیناز تام و پروتین واکنشگر
سه مرحله ( 30 دقیقه قبل، بلافاصله و 24 ساعت بعد از تمرین) اندازهگیري شد. دادهها در قالب میانگین و انحراف
(p< استاندارد با استفاده از تحلیل واریانس با اندازهگیريهاي مکرر و آزمون بونفرونی در سطح معناداري ( 0.05
سرمی هر C- تجزیه و تحلیل شد. با وجود اینکه فعالیت آنزیم کراتینکیناز تام و نیز سطوح پروتئین واکنشگر
دو گروه بعد از تمرین بهطور معناداري افزایش یافت، اما در تغییرات این شاخصها بین دو گروه پلایومتریک و
در نتیجه با توجه به یافتههاي پژوهش حاضر بهنظر میرسد این .(P< قدرتی تفاوت معناداري مشاهده نشد ( 0.05
دو شیوه، فشار فیزیولوژیکی و آسیب عضلانی یکسانی به همراه داشتهباشند و تمرینات پلایومتریک آسیب
عضلانی و التهاب بیشتري در مقایسه با تمرینات قدرتی به همراه نداشت.
Machine summary:
"اما از سویی مطالعات پیشین در مورد تمرین مقاومتی با دستگاهها یا وزنههای آزاد تمرینی نیز حاکی از آن است که تمرینات قدرتی و Plyometric training Delayed onset muscle soreness Chatzinikolaou Dousset مقاومتی دارای بخش برونگرا نیز، سبب آسیب عضلانی، کوفتگی عضلانی تأخیری و التهاب میشود (1،5،7،9).
برن 2 و همکاران (2002) نیز نشان دادند پس از یک وهله تمرین قدرتی در عضلات بازکنندۀ زانو هشت نفر آزمودنی (پنج مرد و سه زن) مقادیر آنزیم کراتینکیناز سرمی نسبت به حالت پایه، در یک ساعت پس از تمرین (حرکت اسکات پا به صورت 10 دورۀ 10 تایی و شدت 70 % وزن بدن هر فرد) افزایش یافته و یک روز بعد به اوج خود رسیده و بهطور معناداری در روزهای دوم و سوم همچنان بالا باقیمانده است (13).
لذا با توجه به نتایج مطالعات گذشته بهنظر میرسد که شدت تمرینات قدرتی و پلایومتریک نقش مهمی در آسیب عضلانی و ایجاد پاسخهای التهابی متعاقب این نوع تمرینات داشته باشد که در مطالعۀ حاضر شدت بالای هر دو نوع تمرین (70 درصد) سبب ایجاد پاسخ مرحلۀ حاد و افزایش معنادار سطوح پروتئین واکنشگر-C و واکنشهای التهابی در ورزشکاران رشته ورزشی تکواندو شد.
در کل با مقایسۀ نتایج پژوهش حاضر و مطالعات قبلی میتوان گفت که تمرینات قدرتی و پلایومتریک -هردو- بهطور معناداری در افزایش فعالیت کراتینکیناز تام و میزان پروتئین واکنشگر-C سرمی (به عنوان برخی از شاخصهای زیستشیمیایی و التهابی) مردان تکواندوکار مؤثرند و تمرین پلایومتریک آسیب و التهاب بیشتری نسبت تمرینات قدرتی به همراه نداشت.
Professor at University of Tabriz Received date: 2014/02/15 Accepted date: 2014/10/06 Abstract The aim of this study was compare effect of one session plyometric and strength exercise on serum Creatine Kinase and C-reactive protein in male Taekwondo athletes."