Abstract:
مردم فلسطین طی بیش از نیم قرن گذشته از حق تعیین سرنوشت خود محروم بودهاند و تحت اشغال نظامی در اسفناکترین وضعیت انسانی زندگی میکنند. هیچیک از تلاشهای بهعملآمده در جهت استقلال و آزادی مردم فلسطین نتیجه نداشته است. بهرغم آنکه کشورهای غربی مقاومت و مبارزات این مردم را اقدامات تروریستی تلقی میکنند، اسناد مختلف بینالمللی، اعم از اسناد حقوق بشری و قطعنامههای مجمع عمومی ملل متحد، حق تعیین سرنوشت را در بعد خارجی آن، یعنی حق استقلال و تشکیل دولت در مورد ملل تحت استعمار و سلطة بیگانه، بهویژه ملت فلسطین، به رسمیت شناختهاند. در نتیجه حق این مردم در مقاومت و مبارزه با همة ابزارها و شیوههای ضروری برای کسب استقلال، مطابق اصول منشور ملل متحد، مشروع است. بهعلاوه، با توجه به اینکه حق تعیین سرنوشت امروزه حقی عامالشمول (ارگاامنس) و حتی در زمرة قواعد آمره است، مبارزات مردم فلسطین طبق اصول حقوق بینالملل نهتنها مشروعیت دارد، بلکه کمکهای معنوی و مادی کشورهای دیگر به این مبارزات در اسناد متعدد بینالمللی تجویز شده و حتی کشورهای دیگر از اواخر دهة 60 میلادی به ارائة کمکهای معنوی و مادی به مردمان این سرزمین ترغیب شدهاند.
Palestinian people deprived of their right to self-determination live during more than half of the last century until now under the military occupation. None of the peaceful efforts in respect to independence and liberty of the Palestinian people had any result. In spite of the fact that their resistance is considered by the western countries as terrorist acts، international instruments did recognized the right to self-determination in the meaning of the right to independence and establishment of a State by the populations under colonization and foreign occupation، in particular the Palestinian people، and legitimized in result the right of these populations to resistance in according with the principles of the UN Charter in order to achieve their self-determination. Furthermore، Because the right to self-determination is today considered as an erga omens right and even as a jus cogens، the resistance and struggle of the Palestinian people is not only lawful and legitimate under the principles of international law، but also the moral and material helps of other countries to this resistance are prescribed in international instruments and even the other countries are demanded and encouraged from the late 60s to provide their moral and material helps to those peoples.
Machine summary:
"بـه رغـم آنکـه کشـورهای غربـی مقاومت و مبارزات این مردم را اقدامات تروریستی تلقی میکنند، اسناد مختلف بین المللی، اعـم از اسناد حقوق بشری و قطعنامه های مجمع عمومی ملل متحد، حق تعیین سرنوشت را در بعـد خارجی آن ، یعنی حق استقلال و تشکیل دولت در مورد ملل تحـت اسـتعمار و سـلطۀ بیگانـه ، به ویژه ملت فلسطین ، به رسمیت شناخته اند.
org/UNISPAl. NSF/181c4bf00c44e5fd85256cef0073c426/aeac80e740c782e4852561150 071fdb0 (accessed on 3/3/2015) علیه قدرت اشغالگر از منظر حقوقی چگونه تحلیل میشود؟ آیا کشورهای دیگر از منظر حقـوق بین الملل میتوانند به مقاومت و مبارزات مردمان تحت سلطۀ بیگانه به لحـاظ معنـوی و مـادی کمک کنند؟ و اصولا جامعۀ بین المللی در قبال تـداوم اشـغال سـرزمین فلسـطین و مقاومـت و مبارزات این مردم چه تعهداتی دارد؟ پیش از پاسخ گویی به این سـؤال هـا، نگـاهی اجمـالی بـه مفهوم حق تعیین سرنوشت و ذینفعان آن در حقوق بین الملل ضرورت دارد.
مجمع عمومی همچنین ، در سـال ١٩٧٠، بـا صـدور «اعلامیـۀ اصول حقوق بین الملل »، ضمن آنکه هر گونه اقدام را برای تحمیل سلطۀ بیگانه بر سایر ملت هـا نقض اصل برابری حقوق و حق تعیین سرنوشت و نیـز انکـار حقـوق بنیـادین بشـری و مخـالف منشور ارزیابی کرد، کشورها را متعهد به خودداری از هر گونه اقـدام زورمدارانـه ای دانسـت کـه مردم تحت سلطۀ استعمار و اشغال خارجی و رژیم آپارتاید را از اعمـال حـق تعیـین سرنوشـت خود محروم کند (١٩٧٠ ,(XXV) ٢٦٢٥/A/RES)."