Abstract:
«تاریخ خرد» یکی از حوزه های نسبتا جدید مطالبات و پژوهش های تاریخی است که در دهه ی 1970 در میان گروهی کوچک از مورخان ایتالیایی مانند کارلو گینزبرگ، جیووانی لوی و ادواردو گرندی پدید آمد. ظهور تاریخ خرد واکنش علیه شیوه ای خاص از تاریخ اجتماعی بود که ضمن پیروی از الگوی تاریخ اقتصادی از روشهای کمّی و توصیف روندهای کلی بدون توجه به تنوع یا خاص بودگی فرهنگ های بومی بهره می گرفت. از سوی دیگر، تاریخ خرد نتیجه ی تحولات و تاثیرات انسان شناسی بر نگاه مورخان بود که بر
اساس آن انسان شناسان الگوی پژوهش تاریخی بدیلی عرضه کردند که در آنجایی برای فرهنگ و افراد، فارغ از جبرگرایی اجتماعی یا اقتصادی، باز می شد. این بدیل جزئی نگر و خرد در مقابل رویکردهای کلی نگر فرصتی برای مورخان فراهم آورد تا به مطالعه ی عینی تجربه ی محلی در تاریخ بپردازند. در سطحی دیگر، تاریخ خرد متاثر از جریان های فکری رادیکال پست مدرن و در مقابل سرخوردگی از روایت های بزرگ مدرن از جمله پیشرفت تک خطی غربی پدید آمد. در روایت های کلان مدرن سهم سایر فرهنگ ها نادیده گرفته
می شد و حتی به گروه های اجتماعی که در آن جنبش های غربی شرکت نداشتند، اشاره نمی شد. بر این اساس، در ده هی 1970 دو اثر اصلی تاریخ خرد منتشر شد که انتشار آن ها این جریان را در کانون توجه قرار داد و در محافل دانشگاهی و در میان مردم عادی موفقیت بسیاری را نصیب آن ها کرد: یکی «مونتایو» اثر تاریخ نگار فرانسوی ایمانوئل له روا لادوری در سال 1975 و دیگری «پنیرها و کرم ها» نوشته ی تاریخ نگار ایتالیایی کرلو گینزبرگ در سال 1976 از دهه ی 1970 به این سو مطالعات تاریخی فراوانی بر پایه ی
رویکرد تاریخ خرد انجام شده است که به موضوعات مختلف از روستاها، افراد و خانواده ها گرفته تا قتل ها، شورش ها، خودکشی ها و مانند این ها پرداخته اند. در این مقاله نویسنده بااختصار تمام به دفاع از تاریخ خرد برمی خیزد و چهار امتیاز برای آن قائل می شود. جالب و جذاب بودن، واقع گرایی، انتقال تجربه ی انسانی و گستردگی حوزه ی تحقیق چهار امتیازی است که نویسنده برای تاریخ خرد برمی شمرد. ازنظر او این ویژگی ها موجب برتری یافتن رویکرد تاریخ خرد بر رویکردهای کلان نگر تاریخ اجتماعی می شود.
Microhistory is one of the relatively new fields of historical studies that emerged among
a small group of Italian historians like Carlo Ginzburg, Giovanni Levi and Eduardo Grandi
in the 1970s. The emergence of microhistory was a reaction to a particular way of social
history that following the pattern of economic history using quantitative methods and
describing general trends without considering the diversity and uniqueness of indigenous
cultures. On the other hand, microhistory was the result of the developments and impacts
of anthropology on historian’s perspectives in which anthropologists offered a historical
research model alternative where a place for culture and individuals, regardless of social
or economic determinism was opened. This is a micro-oriented alternative to holistic
approaches provided an opportunity for historians to study the local experience in history. In
another level, microhistory was influenced by the radical postmodern intellectual currents
and the frustration of the modern grand narratives including the western one-linear
progress. The modern grand narratives ignored other cultures and even social groups that
did not participate in the Western movements. Accordingly, in the 1970s, two main works
of microhistory were published that its publication comes it under the spotlight and in
academic circles and among ordinary people gained many success: one “Montaillou” by
French historian Emmanuel Le Roy Ladurie and the “Cheese and the Worms” by Italian
historian Carlo Ginzburg in 1976. From the 1970s, many historical studies have been
conducted based on microhistorical approach considered topics ranging from villages,
individuals and family to the murders, riots, suicides etc. In this article, the author briefly
defends microhistory and mentions four advantages for it. Interesting and attractive,
realism, human experience and extensive research area are four advantages that author
points to microhistory. In his view, these features lead to transcend microhistorical
approach to macro-oriented social history.
Machine summary:
"تاریخ خرد، داده های جزئی، جذابیت ، واقع گرایی، تجربه ی زیسته Four Arguments for Microhistory Istvan szijarto / jafar moradhaseli6 Abstract Microhistory is one of the relatively new felds of historical studies that emerged among a small group of Italian historians like Carlo Ginzburg, Giovanni Levi and Eduardo Grandi in the 1970s.
٢٢ یا همان گونه که کلیفورد گیرتز نشان داد، شاید بتوانیم که در خود این مورد دست به تعمیم بزنیم ٢٣ اگر مورخان یک مورد خاص را نشــان می دهند، ممکن اســت جذاب باشد، واقع گرایانه باشد و تجربه ی واقعی ، رابطه ی میان ســطح خرد و کلان ، را انتقال می دهد؛ اما بازنمایی این مورد خاص مشــکل و بغرنج باقــی می ماند.
مردم زندگی هــای خود را به طور هم زمــان در زمینه های مختلف می گذراننــد و فکر می کنم که اگــر مورخان آن ها را در حداکثر یکی از این زمینه ها نشــان دهند، ایــن ارائه نادرســت خواهد بــود هنگامی که با کل ، که هرگز نمی تواند نشــان داده شــود، ارزیابی گردد، نادرســت ، به این دلیل که این ارائه تنها بخشــی از آن کل است ، و نادرست به این سبب که مورخــان در ارائه ی این بخش و نه هر بخش ممکن دیگر به طور اجتناب ناپذیر تحت تأثیر عاملیت شخصی شان قرار می گیرند؛ بنابراین مورخان باید تلاش کنند زندگی را در هر یک از این زمینه ها، یا اگر واقع گرا باشــیم ، به اندازه ی بســیاری از زمینه های من کم بازسـازی کند- ازاین رو همچنین فضایــی کمتر به عاملیــت ، پیش فرض ها و پیش پنداشته ای شــان در انجام یک اثر تحریف شــده اختصاص می دهند."