Abstract:
این پژوهش از نوع تاریخی است و با استفاده از روش توصیفی به بررسی حوادث قبل، هنگام و بعد از بمبگذاری شهر بوستون امریکا میپردازد تا بتواند با شناخت ماهیت این حادثه و قیاس آن با ویژگیهای وضعیت بحرانی و اقدامات مدیریت بحران به این سوال پاسخ دهد که آیا حادثه بمبگذاری مسابقه ماراتن بوستون را میتوان بحران نامید یا خیر. برای پاسخ به این پرسش از نوشتهها، مقالات، کتابها و دیگر ادبیات حوزه مدیریت بحران و نیز گزارشها و مقالات منتشر شده درباره حادثه یاد شده بهعنوان جامعه مورد مطالعه بهره گرفته شده است. با توجه به بعد برداشت ذهنی از بحران و چگونگی برخورد با آن در منطقه حادثهدیده، میتوان بمبگذاریهای بوستون را یک رویداد بحرانی نامید.
Machine summary:
"٢ ـ نیاز به تعریف شفاف نقشها و مسئولیتهای اضطراری در حوزه شهری ٣ ـ عدم شناسایی موقعیت و تجهیز مرکز فرماندهی واحد از قبل ٤ ـ نبودن هماهنگی و ارتباطات بین عناصر انتظامی و بیمارستانها در تفاهمنامه های امنیت و تجسس ٥ ـ مشکل در شفاف سازی نقشهای کارکنان بیمارستانها در صورت بروز تهدید به بمبگذاری ٦ ـ چالش تخلیه دوندگان و تماشاگران از مسیر ٧ ـ مراقبت و تغذیه کارکنان در صحنه ٨ ـ استفاده ناقص از مجراهای فرماندهی ٩ ـ نبود اطلاع رسانی بموقع درباره نبودن آلودگیهای ش م هـ در خط پایان ١٠ ـ نبود اعلام هشدار اضطراری ١١ ـ نبود طرح هماهنگی سلامت روانی بحران جدول ٤: حوزه تمرکز سوم : روزهای دوم تا چهارم (مرحله ادامه پاسخ به انفجارها) / اقدامات بهینه حوزه های نیازمند ارتقا ١ ـ تداوم کمک رسانی ٢ ـ تأسیس درمانگاه های سلامت روانی بحران برای عموم ، بازماندگان حادثه و خانواده های آنان ٣ ـ وسایل رفاهی در مرکز نگهداری افراد آسیب دیده ٤ ـ تأسیس مرکز جداگانه امداد خانواده برای بازماندگان حادثه ، خانواده های آنان و خانواده های قربانیان ١ ـ نیاز گروه سلامت روانی فاجعه وزارت بهداشت به پشتیبانی آمادی ٢ ـ نبود مرکز مشترک اطلاع رسانی ٣ ـ نبود طرح مرکز امداد خانواده جدول ٥: حوزه تمرکز چهارم : روز پنجم (بازداشت مظنونان ) اقدامات بهینه حوزه های نیازمند ارتقا ١ ـ تصمیم به ماندن مردم در خانه ها ٢ ـ اقدام به جست وجوی شبکه ای ٣ ـ هماهنگی خوب در تصمیم گیری فرماندهی واحد ٤ ـ پاسخ اثربخش توسط پلیس واترتاون ٥ ـ جوابگویی به حجم زیاد تماس با شماره ٩١١ پلیس ٦ ـ استقرار آمبولانس در نزدیکی محل اولیه درگیری ٧ ـ توانایی استفاده از ارتباطات عملیاتی متقابل ٨ ـ به کارگیری مؤثر هشدارهای اضطراری ٩ ـ فعال سازی بخشهای مسئول در وزارت بهداشت بوستون برای هماهنگی اطلاعات بیمارستانها ١ ـ نبود فرماندهی مشخص و شناخته شده در میدان ٢ ـ نبود نظم تسلیحاتی ٣ ـ بسته شدن مسیرها به وسیله خودروهای پلیس ٤ ـ ناتوانی در برداشتن اسلحه از مقرهای سلاح درون خودروها ٥ ـ آموزش ضعیف خنثیسازی ٦ ـ نبود هماهنگی و مدیریت منابع و کارکنان ٧ ـ نبود پشتیبانی افراد در میدان ٨ ـ سردرگمی در پی تصمیم ماندن در خانه ها ٩ ـ نبود مرکز اطلاعات مشترک جدول ٦: حوزه تمرکز پنجم : بازیابی اقدامات بهینه حوزه های نیازمند ارتقا ١ ـ کمک به فعالیتهای کسب وکار ٢ ـ جلسات زودهنگام برای بحث درباره پاسخ امداد دوجانبه در ارتباط با اعلام وضعیت اضطراری توسط رئیس جمهور و برنامه امداد عمومی ٣ ـ جلسات هفتگی هماهنگی برنامه امداد عمومی ٤ ـ تمدید عرضه خدمات سلامتی روانی ١ ـ مشکل در به کارگیری قانون سیاستهای استنفورد در حوادث تروریستی ٢ ـ ارتباطات بهتر مربوط به تمام فرصتهای تأمین منابع مالی فدرال روش شناسی / این پژوهش به لحاظ بهره ای که میتواند داشته باشد، کاربردی، و به لحاظ هدف و ماهیت ، تاریخی است که تحلیل نهایی در آن به روش کیفی صورت میگیرد."