Abstract:
مرگ از آغاز خلقت بشر، همواره برای انسان ها به مثابه یک معما مطرح بوده و از همان ابتدا، نوعی اعتقاد
به زندگانی پس از مرگ وجود داشته است. در نگرشی کلی به این اعتقادات، نقطه اشتراک خاصی در
میان آنها مشاهده می گردد، مبنی بر این که انسان ها با مرگ نابود نمی شوند بلکه جوهری لطیف- فاقد
جرم، حجم و شکل- از او باقی می ماند که عموما از آن به (روح) تعبیر می شود؛ گرچه در توجیه
چگونگی بقای روح، اختلاف نظر وجود دارد. مرگ پایان زندگی نیست؛ بلکه دروازه زندگی ابدی و
جاودانه است. هدف از زندگی دنیا جز این نیست که انسان را برای یک زندگانی کاملتر و ابدی آماده
کنند. البته مرگ، سرآغاز آن زندگی نوین است و بشر با مرگ از منزلی موقت و عاریتی، به منزلی دیگر
که زنده و جاودانه است منتقل میشود. بنابراین، مردن در منطق قرآن به معنای تباهی و انهدام نیست بلکه به معنای انتقال است از این رو، در فرهنگ قرآنی، بهترین معادل مرگ تعبیر (وفات و توفی) است، که به
معنای حفظ و نگهداری جان هاست، نه نابودی آنها. حیات در قرآن، همان حیات طیبهی است که مبنای
آن یاد و شناخت الهی است و حیات غیر طیبه زیربنای غفلت و فراموشی از یاد خدا است.
وجه اشتراک میان قرآن و عهد جدید به مراتب بیشتر از نقاط تفاوت و اختلاف آنها میباشد. قابل توجه
است در زمینه وجه اشتراک، بندگی و تسلیم در برابر خدا و عمل کردن به دستورات او و حرکت به سوی
خدایی شدن و بنیان نهادن روابط اجتماعی و انسانی با دیگران، که در همه آموزههای متون ادیان آسمانی
وجود دارد.
Machine summary:
عهد جديد مسأله نايل شدن به حيات طيبه را به شکل هاي گوناگون بيان ميکند که بدين شرح است ، قالب مواعظ عيسي، پيام او درباره ملکوت خدا به عنوان يک واقعيت همگاني، فردي و اجتماعي در حال حاضر و آينده ، جايگاهي والا دارد پس از عيد پاک، عمل نجات بخشي عيسي مسيح به عنوان آشتي، آمرزش ، رسالت روحاني، قرباني و غير آن تفسير ميشود.
بنابراين ، در مييابيم که مردن در منطق قرآن تباهي و صرف خراب شدن و انهدام نيست ، بلکه مردن انتقال است (قرآن ، خود مردن را انتقال و جدايي بيان ميکند) و آن که ميميرد، در همان لحظه اي که ميميرد، از اينجا منتقل ميشود به جاي ديگر و در جاي ديگر زنده است تا روز قيامت که مسأله ي حشر جسماني پيدا شود و بدن ها از خاکها بيرون بيايند.
در رابطه با مرگ ، در آيين مسيحيت مطلبي نيامده است ؛ البته آنان اعتقاد دارند که براي مؤمنان ترسي از مرگ نيست ؛ زيرا انسان مؤمن پس از مرگ به محضر مسيح ميرسد و با خداوند زندگي ميکند (عهد جديد، رساله دوم قرنتيان ، ٨:٥، ص ١١٢٧ و رساله فيليپيان ، ٢٣:١، ص ١١٥٤).
ــ توفي در عهد جديد در رابطه با توفي در آيين مسيحيت مطلبي نيامده است ؛ البته آنان اعتقاد دارند که براي مؤمنان ترسي از مرگ نيست ؛ زيرا انسان مؤمن پس از مرگ به محضر مسيح ميرسد و با خداوند زندگي مي کند (عهد جديد، رساله دوم قرنتيان ، ٨:٥ص ١١٢٧ و رساله فيليپيان ، ٢٣:١، ص ١١٥٤).