Abstract:
سعادت و خوشبختی انسان قبل از هرچیز بستگی به نوع جهان بینی و تفکر او دارد. نوع نگاه
می تواند امید، نشاط، سرزندگی و تحرک و عشق و محبت بیافریند یا برعکس سبب
دلمردگی، یاس و نومیدی، بدبینی ونفرت وکینه وانزجارگردد. از این جهت درد و درمان
انسان، درونی است هر چند تاثیر عوامل بیرونی را نمی توان انکار کرد ولی درصد این تاثیرها
قابل مقایسه نیستند. کم نیستند کسانی که از نظر امکانات مادی، از حداقل ها برخوردارند
ولی دارای زندگی شاداب، با نشاط و روابط گرم و صمیمی و شیرین با یکدیگر هستند و
برعکس افراد فراوانی هم سراغ داریم که با داشتن بالاترین امکانات مادی و رفاهی، حتی
زنده بودن خود را قابل تحمل نمی دانند و از آنجا که پشتوانه درونی وفکری ندارند خود را
پوچ و به آخر خط رسیده می بینند اکثر آنها که دست به خود کشی می زنند کسانی اند که به
پوچی و بیهودگی رسیده اند.
درک و باور هدف خلقت و فلسفة وجودی انسان، از افکار فاخر و نابی است که می تواند
انسان را به افق های بسیار والا و ارزشمند برساند و طعم شیرین حیات و زندگی و امید به
آینده را در این وانفسای بحران هویت انسانی ارزانی او نماید. در این جهان بینی، خدای
رحمن و رحیم که خود منبع و منشا خیر و لذت و رحمت است انسان را برای لذتی همه
جانبه، خالص و بی پایان آفریده که این لذت می تواند از همین دنیا آغاز گردد و تا بی نهایت
ادامه یابد. این نوشته به پشتوانة برخی آیات و روایات و به استناد کلمات و نظرات برخی
بزرگان عرصة تفکر دینی، به دنبال اثبات همین مطلب است.
Machine summary:
"از آنجا که خداوند والاترین ادراک کننده نسبت به بزرگ ترین ادراک شونده "ذات وصفات خود " به کامل ترین ادراکات "علم حضوری ذاتی" است ، میتوان به استناد برخی داده های نقلی و استنتاجات عقلی در باب هدف آفرینش الهی بدین رهیافت نایل شد که گویا خداوند اراده کرده بهره ای از این ابتهاج و لذات خود را به آفریده های خویش به ویژه انسان نیز بچشاند.
آفرینش هر انسانی بلکه هر موجودی با این هدف نهایی، از جانب آفریدگار هستی، نهایت لطف و مهر و رحمت است و اگر کسی به خوبی آن را ادراک و باور نماید و غافل نشود یا تغافل نکند، در برابر پروردگار عالم ، بی قرار خواهد شد و برای شکر چنین نعمتی و از شدت سرور و شعف ، اگر قالب تهی نماید، جا دارد و نا ملایمات دهر و زندگی را به هر حجمیکه باشد قابل تحمل خواهد یافت و هیچگاه نوبت به آن پرسش های ناآگاهانه نخواهد رسید که خدا چرا ما را به وجود آورده ، من اگر نخواهم موجود و زنده باشم ، چه کسی را باید ببینم ؟و...
دوزخ وخلود البته خداوند حکیم به خاطر رحمت بیانتهایش برای این انسان هایی که با سوءاختیار خود بیمارند و سر این سفره بینهایت نعمت و رحمت الهی توان استفاده و لذت بردن ندارند جایی را برای درمان و مداوا در نظر گرفته که در آنجا با تحمل تلخی داروها و درد و رنج جراحیهای احتمالی، باید درمان شده و امکان استفاده از نعمت ها و لذات بهشتی را پیدا کنند و جهنم چنین جایی است ."