Abstract:
نشاط سیاسی و آرامش روانی در هر کشوری لازمه هماهنگی و بهاء دادن به انجمنهای مردمنهاد به ویژه احزاب و تشکلهای سیاسی است که نقش بیبدیلی در ارتقاء آگاهیهای سیاسی و مشارکت مردم در تعیین سرنوشت امورات خود دارا است؛ موضوعی که به یکی از دلمشغولیهای دولتهای مختلف در کشورهای کمتر توسعهیافته تبدیل شده است. تشکیل احزاب سیاسی در ایران به بیش از صد سال اخیر میرسد و همواره به دلایل گوناگون دچار فراز و نشیبهایی بوده است. هرگاه احزاب سیاسی و مشارکت مردم در تصمیمگیری رشد پیدا کند توسعه سیاسی و نشاط سیاسی در کشور ملموس میباشد. نکته تاریک در توسعه سیاسی با تکیه بر گسترش و سازمانبندی احزاب این است که اکثر احزاب و تشکلهای سیاسی در کشورمان در ایام انتخابات فعالیت میکنند و در سایر ایام غیرفعال میگردند و در همین راستای شخصیتهای برجسته ملی و فرهنگ عشیرهای با نفوذ کلامی و جاذبیت خود تاثیر بیشتری دارند تا احزاب. پژوهش حاضر به بررسی احزاب و نهادهای مدنی و تاثیر آن در نشاط سیاسی و اجتماعی مردم در چهار ساله اول دولت روحانی پرداخته است و وضعیت تشکلها و انجمنهای سیاسی با هرگونه سلایق سیاسی مختلف را در این دوران مورد بررسی قرار میدهد.
Political exhilaration and mental relaxation in any country is requisite for coordination and giving price to NGO's forums especially parties and political organizations that has an irreplaceablerole in promoting political awareness and people's participationin determining the fate of their affairs; A subject that has converted to one of worries of various governments in less developed countries. Formation of political parties in Iran reach to more than a hundred years ago and always for a variety of reasons has been ups and downs. Whenever Political parties and people's participation grow in decision making political development and political exhilaration in the country is tangible. A dark point in political development relying on expansion and organize of parties this is that most parties and political organizations in our country active (practice) in the election days and deactivate on other days and in the same vein prominent national figures and tribal culture with verbal influence and their attractiveness have more impact to the parties. Current study has paid to review parties and civil society organizations and its effect at political and social vitality (exhilaration) of the people in the first four years of Rouhani's government and examines the status of the formations and political associations with any political tastes in this era.
Machine summary:
" فضای آرام سیاسی کشور در طول دوره چهار ساله اول دولت روحانی سبب گردید که سلایق سیاسی با گرایشهای مختلف در محیطی امن و رقابتی به ارائه برنامهها و رویکردهای خود بپردازند؛ در همین راستای شاهد شکوفایی احزاب و نوعی نشاط سیاسی به منظور افزایش بینش و آگاهیهای سیاسی و اجتماعی در کشور بودیم که ماحصل آن مشارکت 73 درصدی مردم در انتخابات دوازدهمین دوره ریاست جمهوری بود.
3) دوقطبی بودن احزاب: در جمهوری اسلامی ایران از اواسط دهه هفتاد تاکنون بیشتر جریانات سیاسی وابسته به دو گروه سیاسی اصلاحطلب و اصولگرا میباشند که این امر باعث ایجاد فضای دوقطبی شدن در کشور شده است و اگر جریان سیاسی و یا حزبی دیگری تشکیل شود برنامهها و راهبردهای آن به نوعی به یکی از دو جریان مذکور بر میگردد اگرچه در ظاهر جریان سیاسی جدید دارای رویکرد مستقلی میباشد اما در عمل اینگونه نیست.
فعالیتهای احزاب و انجمنهای مردمنهاد در ایران همواره دچار فرازونشیبهایی بودهاند و به خوبی بیانگر توفیق نیافتن این پدیده سیاسی در گذشته و حال است فضای آرام سیاسی کشور در طول دوره چهار ساله اول دولت روحانی سبب گردید که سلایق سیاسی با گرایشهای مختلف در محیطی امن و رقابتی به ارائه برنامهها و رویکردهای خود بپردازند؛ در همین راستا شاهد شکوفایی احزاب و نوعی نشاط سیاسی به منظور افزایش بینش و آگاهیهای سیاسی و اجتماعی در کشور بودیم که ماحصل آن مشارکت 73 درصدی مردم در انتخابات دوازدهمین دوره ریاست جمهوری بود."