Abstract:
برپایی جشنهای گوناگون به مناسبتهای مختلف و اجرای برنامههای گزینشی و ایراد نطقها و خطابههای هدفدار یکی از کمهزینهترین، عملیترین و در عین حال، زودبازدهترین اقدامات برای تبلیغ و تأکید بر تحوّلات جامعه ایران و بزرگنمایی خدمات شخص رضاشاه و تهییج احساسات توده مردم بودهاست؛ بنابراین دولت پهلوی اول اهتمام ویژهای به برگزاری جشنهای مختلف در راستای همسو ساختن مردم با برنامه مدرنسازی و کاستن از موج مخالفت و مقاومتها داشتهاست؛ در این پژوهش تلاش شده است با روش تحلیلی- اسنادی از طریق بررسی اسناد و مدارک آرشیوی و روزنامهها به این پرسش پاسخ داده شود که در دوران پهلوی اول چه جشنهایی و با چه اهدافی توسط کارگزاران دولتی در مناطقی چون کردستان اجرا شده و برگزاری این جشنها تا چه حد توانسته است به تثبیت سیاستهای فرهنگی دولت در منطقه یاری رساند؛ یافتههای پژوهش نشانگر آنست که برگزاری جشنهای دولتی دستاوردهای مقطعی داشته و در ایجاد تغییرات پایدار در افکار و رفتار اهالی مناطقی چون کردستان ناتوان بوده است.
Holding various celebrations for different occasions, running picked programs, and giving purposeful speeches and sermons could be one of the least costly, most practical, and at the same time, the most efficient actions for promoting and stressing the changes in Iran’s society in the Pahlavi era and also highlighting the Reza Shah’s services and provoking the feelings of the mass of people so Pahlavi’s government made a particular attempt to persuade people to support the modernization program and diminishing the wave of opposition and resistance.
In this study, it has been aimed through analysis-documentation method by going through the documents, archival evidences and newspapers to answer questions like these: Which celebrations were held by government agents in areas such as Kurdistan? And how far have these celebrations been able to strengthen the governmental cultural policies in the area? The findings of the researcher show that holding public celebrations had temporary achievements and failed to make lasting changes in the thought and behavior of people in areas like Kurdistan.
Machine summary:
٢- جشن های مرتبط با شخص رضاشاه شاه محوری و تلاش برای تحقق وجهـه کاریزمـایی رضاشـاه یکـی از اهـداف اساسـی برگزاری جشن های مرتبط با شخص رضاشاه بود؛ از آنجا که انقلاب مشروطه مقام شاه را از فردی مقتدر و انتقادناپذیر به مقامی تشریفاتی و پاسخگو در مقابـل ملـت تنـزل داده بـود و همچنین دولت پهلوی اول نیز در تبلیغات رسمی خود شـاهان قاجـار را افـرادی هوسـران و سست عنصر معرفی کرده بود، رضاشاه نیـز در ابتـدای حکومـت خـود بـا مشـکلی بـه نـام مشروعیت مواجهه شد؛ لذا کارگزاران دولت پهلـوی اول تـلاش داشـتند تـا بـا پیونـد دادن سلطنت پهلوی با پادشـاهان باسـتانی ایـران و ترسـیم چهـره ای فراانسـانی و ابرقهرمـان از رضاشاه در نطق های ایراد شده در جشن ها مفهوم «پادشاه آرمانی» که یکی از اصول اصـلی اندیشه ایرانشهری بود را احیا نمایند، همچنین در این جشن ها همواره سـعی مـیشـد وقـوع حوادثی چون کودتای سال ١٢٩٩ و تولد رضاشاه را از جمله الطاف خدا به مام میهن تلقـی و از این طریق شعار «خدا، شاه ، میهن »، را در ذهن مردم قابل پذیرش ساخته و دلبستگیهای طایفه ای، ایلی و قبیله ای را به سمت «شاه پرستی» سوق دهند و در عین حال هر نوع اقدام بر ضد حکومت وی را نوعی ناسپاسی از فرمان یزدان و گناهی نابخشودنی قلمداد کنند تا از این طریق زمینه های تأسیس و تثبیت «دولت ملی مقتدر» و وحدت ملی حول محور شـاه را که لازمه اصلی نوسازی بود فراهم سازند.
همچنانکه از نامه ی بیسـت و ششـم دیمـاه ١٣١٥ اداره ی معـارف کردسـتان بـه وزارت معارف برمیآید در روز هفدهم دیماه جشنی به مناسبت سالگرد فرمـان کشـف حجـاب در دبیرستان شاهدخت سنندج با حضور فرمانده لشکر، حکمران و سایر رؤسای ادارات و عده ای از اهالی محل برگزار و با خواندن سرود شاهنشاهی از طرف دانش آموزان دختر شـروع شـده بود، سپس رئیس معارف کردسـتان بیانـاتی دربـاره ی «نهضـت بـانوان » ایـراد کـرده بـود؛ همچنین بانو «اشراقیه ثابـت » مـدیر دبیرسـتان شـاهدخت سـنندج در سـخنرانی خـود بـه پیشرفت هایی امور بانوان در دوران پهلوی اشاره نموده بود؛ خطابه ی دیگری نیز «بانو شهر» کفیل و آموزگار دبستان مختلط دانش در خصوص «تجدد نسـوان و شـکرگزاری از مـراحم اعلاء حضرت همایونی» خوانده بود.