Abstract:
روش مرسوم اولویتگذاری در آیندهپژوهی، روش فن آوریهای کلیدی است. در این روش با دو معیار جذابیت و امکانپذیری و در فرآیندی خبرهمحور، گزینههایی که از اولویت بیشتری برخوردار باشند، از یکدیگر تمیز داده میشوند. آنچه که نیاز به ابداع روشی نو را آشکار میکند، ابهام در میزان اثربخشی گزینههای برگزیده در مواجهه با «آیندههای بدیل» است. بههمین منظور، در این مقاله، با عنایت به این مهم، الگوی نوینی برای اولویتگذاری معرفی میشود. دستاورد این پژوهش، یک الگوی نوین اولویتگذاری به نام «اولویتگذاری پابرجا» است و روششناسی پژوهش، روششناسی ابداع یک الگوی جدید است. اولویتگذاری پابرجا، بر روشها و مفاهیم آیندهپژوهی، بنا نهاده شده است. اولویتگذاری پابرجا، عرصهی نوآوری است و در نهایت آن، سبدی از گزینهها معرفی میشود که در شرایط مختلف به کمک سازمان بیاید. بر اساس این الگو، فرآیند پژوهش، نسبت به زمان و منابع آن تعدیل میشود. همچنین، اولویتگذاری پابرجا، ترکیبـی از تحلیل کمی و کیفی است. بنـابراین، با اولویـتگذاری پابرجا و در پرتو درک چندگانه از آینده، ارزش راهکارها و سیاستهای مختلف نمایان میشود. الگوی اولویتگذاری پابرجا، شامل نُه گام اساسی است که با مشارکت صاحبنظران و ذینفعان مختلف پدید آمده و تکامل یافته است. مهمترین یافتهی پژوهش، بهینهسازی و ارتقای کیفی این الگو، از طریق اجرای آن در میدان عمل و در یک صنعت راهبردی در حوزهی دفاعی و در مورد سامانههای ضد بالگرد آزموده شده و به نتیجهی مطلوب دست یافته است.
Machine summary:
مهم ترین یافته ی پژوهش ، بهینه سازی و ارتقای کیفی این الگو، از طریق اجرای آن در میدان عمل و در یک صنعت راهبردی در حوزهی دفاعی و در مورد سامانه های ضد بالگرد آزموده شده و به نتیجه ی مطلوب دست یافته است .
بر اساس این مؤلفه ها و ویژگی ها، تعریفی از آیندهپژوهی را به این صورت ارایه می دهند: «آیندهپژوهی ، پژوهش به منظور شناخت احتمالاتو مؤلفه های کلیدی آینده، تصویرسازی از آیندههای مطلوب و ارایه ی تجویزهای کارآمد به منظور تعیین اقدامات مورد نیاز برای نیل به آیندهی مطلوب و ترسیم چشم انداز آرمانی است ».
یک پرسش متداول در مورد این روش پرکاربرد این است که چرا و چگونه آن را متعلق به آیندهپژوهی بدانیم ؟ برای مثال، در رشته مدیریت و در آموزههای مبنایی آن، اولویت گذاری بخشی از فرآیند تصمیم گیری معرفی میشود.
اما اولویت گذاری ١ و روشهای مربوط به آن، به طور خاص، در گام چهارم فرآیند فوق مطرح میشوند، که روش فن آوریهای کلیدی ٢ یکی از این روشها است .
اولویت گذاری به مقطعی مربوط است که گزینه های مشخص وجود دارد (گام ٤)؛ اما تصمیم گیری به طور عام می تواند در شرایط مبهمی باشد که سازمان باید ابتدا گزینه های خود را خلق کند.
بر این اساس و با توجه به نیازهای صنعتی، هدف پژوهش عبارت است از: «ابداع روشی کاربردی برای اولویت گذاری که پابرجایی گزینه های دارای اولویت را نسبت به مخاطرات آینده تأمین کند».
علت اصلی این است که سازمان میتواند در یک زمان با چند حالت بدیل روبه رو شود که برای هر حالت باید یک راهکار مناسب در اختیار داشته باشد.