Abstract:
کانال ریسک پذیری به اثرگذاری فعالیت های ریسکی و پرخطر بانک ها در مواجهه با سیاست پولی، بر ثبات مالی و تولید اشاره دارد. وجود کانال ریسک پذیری می تواند استحکام عملکرد بانک را تحت تاثیر قرارداده تا جایی که موجب بی ثباتی مالی شده و حتی در برخی موارد به بحران مالی منجر شود. این موضوع پس از بروز بحران مالی 2008 مورد توجه بسیاری از محققان اقتصادی قرار گرفته است. در این راستا، مطالعه حاضر به بررسی وجود کانال ریسک پذیری در نظام بانکی ایران می پردازد. این مطالعه در چارچوب یک الگوی خودهمبسته برداری ساختاری و با استفاده از داده های فصلی بازه زمانی 1380:1 – 1395:4، کانال ریسک پذیری در نظام بانکی ایران را در عمل مورد بررسی قرارمی دهد. نتایج تحلیل ضربه - واکنش مربوط به الگوی خود همبسته برداری نشان می دهد که کانال ریسک پذیری در نظام بانکی ایران وجود دارد. برقراری کانال ریسک پذیری سیاست پولی می تواند به عنوان یکی از عوامل ایجاد تسهیلات غیرجاری بالا و همین طور کاهش مولدزایی تسهیلات بانکی درنظرگرفته شود. از این رو توجه به سیاست های نظارت بانکی و اجرای سیاست احتیاطی کلان توسط سیاستگذاران اقتصادی می تواند به کاهش ریسک پذیری در نظام بانکی ایران کمک کند. از طرف دیگر، لحاظ این کانال، موجب تحولی در طراحی سیاست پولی توسط بانک مرکزی خواهد شد. بانک مرکزی می تواند با در نظرگرفتن کانال ریسک پذیری بانک در تابع زیان خود و طراحی سیاست بهینه پولی بر این مبنا، به ثبات مالی و استحکام نظام بانکی کمک کرده و اثرات منفی این کانال بر متغیرهای کلان اقتصادی را کاهش دهد.
Risk-taking channel refers to the banks’ risky activities following the expansionary monetary policy. This channel may affect the financial and output stability. The risk-taking channel can influence bank soundness and hence be a source of financial instability and financial crisis. This topic has been the focus of many researches after the financial crisis of 2008. Using the structural vector autoregressive model, this paper investigates the existence of a risk-taking channel in Iran’s banking system for the period 2006:2-2015:1. The results of impulse-response functions confirm the presence of risk-taking channel in the Iran’s banking system. This channel is considered to be one of the sources of high non-performing loans in Iran’s banking system. Therefore, banking supervision and macro prudential policies may reduce the banks’ risky activities. Moreover, introducing risk-taking channel into the central bank’s loss function might be helpful in achieving financial stability and reducing the negative impacts of risk-taking channel on output and economic growth in Iran.
Machine summary:
آنجلونی و همکاران (٢٠١٥) با استفاده از داده های فصلی بازه زمانی ٢٠٠٨-١٩٨٠ اقتصاد آمریکا، وجود کانال ریسک بانکی در انتقال سیاست پولی را برای این کشور مورد بررسی قرار دادند.
این در حالی است که طبق کانال ریسک وام دهی، سیاست پولی انبساطی چه با هدف کنترل نرخ بهره و چه با هدف کنترل حجم پول اجرا شود، در هر دو صورت میتواند منجر به اعطای وام های ریسکی شود، زیرا در هر دو نوع سیاست گذاری پولی، میزان ذخایر مازاد بانک ها افزایش و توانایی آن ها برای اعطای وام افزایش مییابد.
آنجلونی و همکاران (٢٠١٥) نشان داده اند، اگر با اعمال سیاست پولی انبساطی، شاخص ریسک وام دهی یعنی بدهی خانوارها و بخش خصوصی افزایش معنادار را نشان دهد، میتوان نتیجه گرفت که کانال ریسک پذیری بانک وجود داشته و مربوط به سمت دارایی ترازنامه میباشد.
همان طور که در قسمت پیشینه تحقیق ملاحظه گردید، در اغلب مطالعات از الگوی خودهمبسته برداری برای بررسی وجود کانال ریسک بانکی استفاده شده است ، به این صورت که واکنش متغیرهای کلان اقتصادی مانند تولید، تورم و هم چنین شاخص های ریسک بانکی را نسبت به تکانه سیاست پولی، در عمل با این روش مشاهده کرده اند.
به عبارت دیگر در مطالعه حاضر با درنظرگرفتن بدهی بخش غیردولتی به بانک ها و مؤسسات اعتباری به عنوان شاخص ریسک پذیری بانک ها در الگوی خودهمبسته برداری ساختاری، تأثیر این کانال بر متغیرهای کلان اقتصادی مورد بررسی قرارگرفته است .