Abstract:
چکیده
اختلال هماهنگی رشدی یک اختلال حرکتی است که مهارتهای حرکتی درشت، مهارتهای حرکتی ظریف و هماهنگی حرکتی را درگیر میکند. هدف از پژوهش حاضر، بررسی تاثیر یک دوره فعالیت بدنی منتخب بر بهبود مهارت های حرکتی درشت کودکان دختر مبتلا به اختلال هماهنگی رشدی است. روش انجام تحقیق نیمهتجربی بود. نمونه آماری شامل 30 نفر از دانشآموزان مبتلا به اختلال هماهنگی رشدی بودند که براساس پرسشنامه محققساخته و آزمون MABC از بین 400 دانشآموزان دختر پایه دوم ابتدایی شهرستان شیراز انتخاب شدند. آزمودنیها بهطور تصادفی پس از انجام پیشآزمون با استفاده از آزمون مهارتهای حرکتی درشت اولریخ ویرایش دوم (TGMD 2) به دو گروه همگن 15 نفری بهعنوان گروه کنترل و تجربی تقسیم شدند. آزمودنیهای گروه تجربی به مدت 12 جلسه (3 روز در هفته و هر روز به مدت 45 دقیقه ) برنامه حرکتی منتخب را انجام دادند؛ در این مدت آزمودنیهای گروه کنترل به فعالیتهای معمول خود در مدرسه میپرداختند. سپس از هر دو گروه پسآزمون بهعمل آمد. بهمنظور تجزیهوتحلیل دادهها از آزمون تحلیل واریانس مرکب 2´2 استفاده شد (05/ 0> P ). یافتههای تحقیق نشان داد که اجرای فعالیت بدنی منتخب تاثیر معناداری در بهبود مهارتهای حرکتی درشت کودکان مبتلا به اختلال هماهنگی رشدی داشته است (001/ 0 = P )، بنابراین پیشنهاد میشود برای رشد مهارتهای حرکتی درشت و در نتیجه بهبود اختلال هماهنگی رشدی کودکان، در ساعات تربیت بدنی مدارس، فعالیت بدنی منتخب در اختیار معلمان تربیت بدنی قرار گیرد و اجرا شود.
Machine summary:
دانشجوی دکتری رشد حرکتی دانشکده علوم ورزشی دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران ۲و۳ دانشیار دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی دانشگاه تهران، تهران، ایران چکیده اختلال هماهنگی رشدی یک اختلال حرکتی است که مهارتهای حرکتی درشت مهارتهای حرکتی ظریف و هماهنگی حرکتی را درگیر میکند هدف از پژوهش حاضر بررسی تأثیر یک دوره فعالیت بدنی منتخب بر بهبود مهارت های حرکتی درشت کودکان دختر مبتلا به اختلال هماهنگی رشدی است روش انجام تحقیق نیمه تجربی بود نمونه آماری شامل ۳۰ نفر از دانش آموزان مبتلا به اختلال هماهنگی رشدی بودند که براساس پرسشنامه محقق ساخته و آزمون MABC از بین ۴۰۰ دانش آموزان دختر پایه دوم ابتدایی شهرستان شیراز انتخاب شدند آزمودنیها به طور تصادفی پس از انجام پیش آزمون با استفاده از آزمون مهارتهای حرکتی درشت اولریخ ویرایش دوم (2) TGMD) به دو گروه همگن ۱۵ نفری به عنوان گروه کنترل و تجربی تقسیم شدند.
از آنجا که فعالیت بدنی بخش مهمی از سلامت افراد ،است وجود برنامه حرکتی که به خوبی طراحی شده باشد میتواند به رشد مهارتهای مربوط به زندگی روزمره بهبود وضعیت روانی و افزایش اعتماد به نفس کودک کمک کند برای مثال لفبورد و رید (۱۹۹۱) در تحقیق خود دریافتند که اگرچه کودکان دارای اختلال هماهنگی رشدی روند رشدی کودکی تا بزرگسالی را مانند کودکان طبیعی طی می کنند، زمانی که تجربۀ ورزش بیشتری کسب میکنند عملکردشان در گرفتن توپ بهبود می یابد (۶) بررسی تحقیقات سالهای اخیر در مورد کودکان مبتلا به اختلال هماهنگی نشان میدهد حتی مقدار كم مداخله نیز بر روی این کودکان مؤثر است (۱۰۹) در پژوهش سلمان (۱۳۸۶) ارائه تمرین های ادراکی- حرکتی موجب بهبود اختلال هماهنگی رشدی کودکان مبتلا به اختلال هماهنگی رشدی شد .