Abstract:
یکی از جلوههای تجلی روح قرآنی امام حسین یه در لمحات قرآنی ایشان در نهضت عاشوراست که نشان
میدهد قیام او برگرفته از منطق قرآن است و به نظر میرسد این لمحات و استنادات قرآنی امام حسین
دارای پیامهای گرانبهایی است که درسهای جاودانة آن برای انسانها مفید است. بنابراین» این مقاله به
روش توصیفی - تحلیلی درصدد است این پیامها را تبیین و تحلیل نماید و درسهابی را که به انسانها
میدهد روشن نماید. از مهمترین نتایج پژوهش حاضر این است که استناد امام حسین لته به آیات خاصی از
قرآن در موقعیتهای خاصی از نهضت عاشورا نشاندهندة پیامها و درسهایی خاص در جهت تبیین» تداوم
و ماندگاری قیام یشان است که این ماندگاری قیام ایشان. موجبات پابداری دین برای همیشه را پیریزی
میکند.
Machine summary:
از مهم ترین نتایج پژوهش حاضر این است که استناد امام حسین علیه السلام به آیات خاصی از قرآن در موقعیت های خاصی از نهضت عاشورا نشان دهنده پیام ها و درس هایی خاص در جهت تبیین، تداوم و ماندگاری قیام ایشان است که این ماندگاری قیام ایشان، موجبات پایداری دین برای همیشه را پی ریزی می کند.
در تفسیر روان جاوید در مورد این آیه چنین آمده است: «پس از اصرار کفار به تکذیب پیغمبر صلی الله علیه و آله، آن حضرت مأمور شد به اعراض از آنها و واگذاردنشان به حال خودشان؛ چون معلوم شد گوش شنوا و چشم بینا ندارند و نمی خواهند بشنوند و بیابند و ببینند و بدانند و با این قبیل اشخاص هیچ نوع سخن گفتن مفید نیست، فقط باید از آنها تبری نمود تا تکلیف قطعی نسبت به آنها معلوم شود» (ثقفی تهرانی، 1398ق، ج 3، ص 22).
امام علیه السلام در پاسخ او این آیه را تلاوت فرمود: «قل لن یصیبنا إلا ما کتب الله لنا هو مولئنا و علی الله فلیتوکل المؤمنون»(توبه:51)؛ بگو: هیچ حادثه ای برای ما رخ نمی دهد، مگر آنچه خداوند برای ما نوشته و مقرر داشته است او مولا (و سرپرست) ماست و مؤمنان باید تنها بر خداتوکل کنند!(دینوری،بی تا،ص 294).
در این هنگام بود که امام حسین علیه السلام در بخش پایانی سخنان خود در روز عاشورا پس از معرفی خود و استدلال بر بطلان حرکت دشمن برای جنگ و خون ریزی و مشاهده لجاجت و عناد آنان، به آیه ای دیگر از قرآن کریم استناد می کنند که خداوند متعال می فرماید: «و إنی عذت بربی و ربکم أن ترجمون» (دخان: 20)؛ و من به پروردگار خود و پروردگار شما پناه می برم از اینکه مرا متهم کنید!