Abstract:
هدف از این پژوهش بررسی تأثیر دلبستگی درمانی بر اختلال ثانویه روانشناختی ناشی از اختلال خوردن دختران دارای چاقی بود. این پژوهش نیمهآزمایشی از نوع پیشآزمون-پسآزمون-پیگیری با گروه کنترل بود. جامعة آماری پژوهش، دختران مقطع ابتدایی مبتلا به مشکلات دلبستگی و چاقی بودند که از آنها 32 نفر بهصورت تصادفی به دو گروه کنترل (16 دختر) و آزمایش (16 دختر) تقسیم شدند. روش نمونهگیری هدفمند بود. ابزار پژوهش شامل پرسشنامة اختلال دلبستگی کودکان (راندولف 1996)، پرسشنامه اختلال ثانویه روانشناختی ناشی از ویژگیهای اختلال خوردن (بوهن و فربورن، 2008) و پرسشنامه اختلال پرخوری (مارکوس و کالارچین، 2003) بود. پس از تشکیل گروهها (آزمایش و کنترل) و اجرای پیشآزمون، مادران گروه آزمایش به مدت 10 جلسه در طول دوماهونیم در برنامه مداخله مبتنی بر دلبستگی شرکت نمودند و گروه کنترل مداخلهای دریافت ننمود. پس از پایان مداخله، بر روی دو گروه پسآزمون و پس از 45 روز آزمون پیگیری انجام شد. نتایج تحلیل کوواریانس تک متغیره نشان داد که در مرحله پسآزمون و پیگیری کاهش معنیداری در نمره اختلالات ناشی از خوردن گروه آزمایش نسبت به کنترل، وجود دارد (005/0>p). با توجه به نتایج، درمان مبتنی بر دلبستگی میتواند بهعنوان شیوه مداخله در جهت کاهش اختلال ثانویه روانشناختی ناشی از اختلال خوردن در کودکان دارای چاقی به کار گرفته شود.
Machine summary:
با توجه به نتایج، درمان مبتنی بر دلبستگی میتواند بهعنوان شیوه مداخله در جهت کاهش اختلال ثانویه روانشناختی ناشی از اختلال خوردن در کودکان دارای چاقی به کار گرفته شود.
Abstract The purpose of this study was to investigate the effect of therapeutic attachment on eating disorders in girls with obesity.
According to the results, attachment therapy can be used as an intervention to reduce Clinical Impairment due to eating disorders in obese children.
درمانهای مبتنی بر دلبستگی تاکنون در حیطههای مختلف مشکلات کودکان ازجمله افزایش سلامت روان در دختران دبستانی (جهانبخش، بهادری، امیری، جمشیدی،1390a)، کاهش علائم افسردگی دختران دبستانی (جهانبخش، بهادری، امیری و جمشیدی، 1390b)، کاهش علائم اختلال اضطراب جدایی (ذوالفقاری مطلق، جزایری، خوشابی، مظاهری، کریملو، 1387)، کاهش علائم نافرمانی مقابلهای در دختران دارای مشکلات دلبستگی (جهانبخش، بهادری، امیری و جمشیدی،1390c)، درمان اختلالات بیاشتهایی روانی (سانتلایسس و همکاران1، 2010)، کاهش وزن (دشت بزرگی، امیری، مظاهری و طالبی، 1392) به کار برده شده است.
بر این اساس این پژوهش به دنبال تأثیر مداخله مبتنی بر دلبستگی در اختلالات ناشی از خوردن بهعنوان یکی از پیشآیندها و پیامدهای چاقی در کودکان است.
نتایج این پژوهش با یافتههای دیگر پژوهشها مانند (جهانبخش، بهادری، امیری، جمشیدی،1390a)، (جهانبخش، بهادری، امیری و جمشیدی، 1390b)، (ذوالفقاری مطلق، جزایری، خوشابی، مظاهری، کریملو، 1378)، (جهانبخش، بهادری، امیری و جمشیدی،1390c) که نشان دادند این مداخله بر کاهش علائم افسردگی دختران دبستانی کاهش علائم اختلال اضطراب جدایی، کاهش علائم نافرمانی مقابلهای در دختران دارای مشکلات دلبستگی مؤثر است، همخوان است.